Πρόσκληση σε εκδήλωση του ΣΦΚ

Γιατί η λογοτεχνία κακοπαθαίνει στα σχολεία

 Της ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

Παραμονές της -τόσο καθυστερημένης- έναρξης της ακαδημαϊκής χρονιάς κι ενώ ο αναβρασμός στα ιδρύματα δεν λέει να κοπάσει, το Τμήμα Φιλολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου κατάφερε να οργανώσει ένα τριήμερο επιστημονικό συνέδριο με τίτλο «Η νεοελληνική λογοτεχνία στην κοινωνία και την εκπαίδευση σήμερα», που ολοκληρώνεται το Σάββατο στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, με τη συμμετοχή δεκάδων πανεπιστημιακών - ανάμεσά τους οι Ερη Σταυροπούλου, Τάκης Καγιαλής, Βενετία Αποστολίδου, Μίλτος Πεχλιβάνος, Δώρα Μέντη, Σωτηρία Σταυρακοπούλου, Βρασίδας Καραλής και Παναγιώτης Ροϊλός. 

Τα προγράμματα σπουδών, οι τρόποι διδασκαλίας, ο «λογοτεχνικός κανόνας» όπως περνάει στα ανθολόγια και η ενίσχυση της φιλαναγνωσίας είναι μερικά μόνο από τα ζητήματα που τίθενται επί τάπητος, μαζί με ανακοινώσεις που μεταφέρουν παραδείγματα από την Κύπρο, την Τουρκία, την Αυστραλία καθώς και την εμπειρία από μαθήματα σε ξενόγλωσσους φοιτητές.

 

30% βιβλιοφάγοι

Αλίμονο, το ότι οι Ελληνες μαθητές δεν διατηρούν και τις καλύτερες σχέσεις με τη λογοτεχνία αποτελεί, χρόνια τώρα, κοινό μυστικό. Στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, από σχετική έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, με την ευθύνη της Χριστίνας Αργυροπούλου, στην οποία συμπληρώθηκαν πάνω από 25.000 ερωτηματολόγια, το ποσοστό των μαθητών Γυμνασίου που ομολόγησαν ότι διαβάζουν λίγο ή καθόλου έφτανε το 75%.

Οπως δήλωναν οι περισσότεροι, μολονότι η διδακτέα λογοτεχνική ύλη ανταποκρίνεται αρκετά στα ενδιαφέροντά τους, σπανίως τους ανοίγει την όρεξη για ν' ανατρέξουν και σ' άλλα έργα των συγγραφέων που ανθολογούνται στα εγχειρίδια.

Στα ερωτηματολόγια, ωστόσο, που είχαν συμπληρωθεί από εκπαιδευτικούς, το ποσοστό εκείνων που δήλωναν ότι δεν διαβάζουν καθόλου ήταν μηδενικό. Μόνο 11 στους 100 παραδέχονταν πως διαβάζουν ελάχιστα, ενώ κατά 30% εμφανίζονταν βιβλιοφάγοι! Είναι ν' απορεί κανείς: αν η λογοτεχνία είναι τόσο σημαντική για τους ίδιους, πώς και δεν καταφέρνουν να την κάνουν ελκυστική για τα παιδιά;

Στη χθεσινή εναρκτήρια συζήτηση του συνεδρίου, η παραπάνω έρευνα δεν μνημονεύτηκε. Ο δοκιμιογράφος Σταύρος Ζουμπουλάκης, πάντως, με πολύχρονη θητεία στη μέση εκπαίδευση κι ο ίδιος, ήταν κατηγορηματικός: «Οντως, η απόλαυση της λογοτεχνίας χάνεται στα σχολεία. Είναι ελάχιστες οι ευτυχισμένες στιγμές της στις τάξεις, κι αυτό επειδή δεν τη διαβάζουν οι ίδιοι οι καθηγητές»...

Τόσο ο Ζουμπουλάκης όσο και ο συγγραφέας Θανάσης Βαλτινός, ο Κύπριος ποιητής Κυριάκος Χαραλαμπίδης, η δημοσιογράφος Λαμπρινή Κουζέλη και οι κριτικοί Βαγγέλης Χατζηβασιλείου και Ελισάβετ Κοτζιά, κλήθηκαν ν' απαντήσουν σ' ένα μάλλον ρητορικό ερώτημα -«Αξίζει να μιλούμε και να γράφουμε για τη λογοτεχνία σήμερα;»- κι όπως αναμενόταν, με τον δικό του τρόπο ο καθένας, όλοι απάντησαν θετικά. Οπως το έθεσε ο Κ. Χαραλαμπίδης, «είναι σαν να ρωτάς αν αξίζει να ζεις και να αναπνέεις», ενώ ο Βαλτινός, κρίνοντας κι από τον εαυτό του, διαβεβαίωσε πως «η λογοτεχνία μάς κάνει πολύ καλύτερους ανθρώπους απ' ό,τι θα ήμασταν αν δεν διαβάζαμε».

«Σε περιόδους κρίσης το διάβασμα προσφέρει μεγαλύτερη ποσότητα αυτογνωσίας», υπερθεμάτισε η Κοτζιά. «Πολύ φοβάμαι», είπε, «πως η ελληνική κοινωνία υπήρξε συχνά μισαλλόδοξη και ρατσιστική.

Ανοιχτή και φιλάνθρωπη

»Τη δεκαετία του '50, που δεν υπήρχαν ακόμα ξένοι ανάμεσά μας, η ελληνική μισαλλοδοξία επινόησε ανύπαρκτες ρατσιστικές διακρίσεις, βαφτίζοντας τους ηττημένους του Εμφυλίου Βούλγαρους και ΕΑΜοβούλγαρους. Η λογοτεχνία της εποχής, όμως, φάνηκε πιο ανοιχτή απέναντι στον "άλλο" -τον αριστερό, τον Εβραίο-, όπως ανοιχτή και φιλάνθρωπη στάθηκε και τη δεκαετία του '80 με τους μετανάστες, σε αντίθεση με τη στάση μεγάλου τμήματος του πληθυσμού». Αντίστοιχα κριτική στάθηκε η λογοτεχνία μας απέναντι στις κακοδαιμονίες που οδήγησαν στην κρίση και μάλιστα «σε ανύποπτο χρόνο, στην περίοδο των παχιών αγελάδων», σύμφωνα με τον Χατζηβασιλείου, ο οποίος έδωσε κι έναν πληθωρικό κατάλογο πρόσφατων έργων στα οποία καθρεφτίζονται όσα μας ταλανίζουν σήμερα.

Αν μη τι άλλο, όπως επεσήμανε η Λ. Κουζέλη, στα χρόνια της κρίσης, το Διαδίκτυο -όπου έχει μεταφερθεί πλέον σημαντικό κομμάτι του δημόσιου λόγου περί λογοτεχνίας- προσφέρει νέες δυνατότητες δημιουργικής έκφρασης, πολλαπλασιάζονται οι λέσχες ανάγνωσης και τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής, θεσπίζονται βραβεία για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς, ο κόσμος ανακαλύπτει τις βιβλιοθήκες κι, εν μέσω μεγάλων εκδοτικών ανατροπών, βλέπουμε να ξεφυτρώνουν κάθε τόσο μικροί ποιοτικοί οίκοι και βιβλιοπωλεία. Μ' άλλα λόγια, την ώρα που κατακρημνίζεται η οικονομία, η λογοτεχνία βρίσκει τρόπους για να κυκλοφορεί.

Πηγή:  http://www.enet.gr/

Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ: "Ιδανικός κι αγαπημένος" - Έκθεση στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Της Ν. ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ

Εν αρχή η «εμορφιά» που ατένισε ο Καβάφης και η αισθαντικότητά του με την υψηλή αισθητική όπως αποδίδεται στην ποίησή του. Μπαίνοντας στο νεοκλασικό του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης (από την οδό Βασ. Σοφίας και Ηροδότου γωνία) ατενίζεις στο βάθος ένα μαρμάρινο άγαλμα νέου που πλαισιώνεται από μικρούς και μεγάλους καθρέφτες. 

 Κάτοπτρα αναγκαία για να εστιάσεις σε αυτά που έβλεπε ο Καβάφης όταν έγραφε «Γραμμές του σώματος. Κόκκινα χείλη. Μέλη ηδονικά. Μαλλιά σαν από αγάλματα ελληνικά παρμένα». Στους λευκούς τοίχους σκόρπιοι στίχοι καλλιγραφικά γραμμένοι από το χέρι του ποιητή. -«Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες / εκείνων που πεθάναν ή εκείνων που είναι / για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους»- κυκλώνουν το χώρο ακόμη και τις κολόνες του μεγάλου χολ.

Πολύβουη, πολυπρόσωπη, ιστορική και εξόχως θεατρική η έκθεση με τίτλο «Ιδανικές μορφές κι αγαπημένες» (27 Νοεμβρίου 2013 - 30 Μαρτίου 2014), εικονογραφεί πράγματι την ποίηση του Καβάφη σε βαθμό που νιώθεις πόσο ευτυχής θα ήταν και ίδιος ο Αλεξανδρινός ποιητής αν είχε την ευκαιρία να δει το αντικείμενο της έμπνευσής του μαζί με το ποίημά του. Γιατί δίπλα σε κάθε έκθεμα μπορείς να πάρεις και να διαβάσεις το αντίστοιχο ποίημα (ελληνικά, αγγλικά) μαζί με τα πραγματικά ιστορικά στοιχεία που το συνοδεύουν. 

 Χαρακτηριστική περίπτωση ο Νέρωνας, η προτομή του οποίου (από το Μουσείο της Κορίνθου) παρουσιάζεται μαζί με αυτή του γηραιότερου Σέρβιου Σουλπίκιου Γάλβα. Ο Νέρων στο απόγειο της δόξας του είχε έρθει στην Ελλάδα, είχε επισκεφθεί το Μαντείο των Δελφών και είχε ζητήσει και λάβει το χρησμό «να φοβάται τα εβδομήντα τρία χρόνια». Εκείνος τότε ήταν μόλις 30 ετών και αγνοούσε ότι ο 73χρονος Γάλβας προετοίμαζε στην Ισπανία την ανατροπή του. Με βάση τα ιστορικά αυτά στοιχεία, ο Καβάφης γράφει: «Δεν ανησύχησεν ο Νέρων όταν άκουσε / του Δελφικού Μαντείου τον χρησμό. / "Τα εβδομήντα τρία χρόνια να φοβάται". Είχεν καιρό ακόμη να χαρεί(...)».

«Για μας ο Καβάφης δεν είναι μόνο ποιητής», είπε ο διευθυντής του μουσείου καθηγητής Ν. Σταμπολίδης, που εμπνεύστηκε τη δημιουργία αυτής της έκθεσης και την υλοποίησε με τη Μαρία Δόγκα-Τόλια και τη Μιμίκα Γιαννοπούλου. «Για μας είναι ένα ολόκληρο πεδίο της ελληνιστικής εποχής την οποία διάλεξε ο Καβάφης, όπως έλεγε ο ίδιος, γιατί είναι "η πιο ανήθικος και ελευθέρα". Αυτήν προτιμά και μ' αυτήν συνδιαλέγεται, εστιάζοντας σε πρόσωπα και καταστάσεις που τον βοηθούν καλύτερα να υπονοήσει, να περιγράψει, να ειρωνευτεί, να "διδάξει". Καθώς ο ποιητής δανείζεται συχνά πρωταγωνιστές από την Ιστορία, έτσι και η έκθεση δανείζεται πρωταγωνιστές από την αρχαιολογία.

»Πρόσωπα που στην ποίηση είναι φαντάσματα, εδώ αποκτούν υλική υπόσταση», τόνισε ο κ. Σταμπολίδης πριν αρχίσει την ξενάγησή του, με τα ιδιόχειρα ποιήματα του Καβάφη σε λευκές κόλλες να «πετούν» και να σε οδηγούν στον όροφο που κρύβει και τις περισσότερες εκπλήξεις. 

Πώς να απεικονίσεις ένα ποίημα που αναφέρεται σε έναν γλύπτη («Τυανεύς γλύπτης»); Η ομάδα του κ. Σταμπολίδη τόλμησε να στήσει ένα εργαστήριο γλυπτικής με τον πάγκο, τα παλιά εργαλεία, τα προπλάσματα σε πηλό και γύψο, δανεικά από έναν σύγχρονο γλύπτη, τον Πραξιτέλη Τζανουλίνο, πλάι στο ρωμαϊκό άγαλμα του Ποσειδώνα από το Μουσείο Ελευσίνας και την περίφημη κεφαλή του Διονύσου (2ου αι. μ.Χ.) στολισμένη με κληματόφυλλα και σταφύλια (έργο που είχε χαθεί στη μεγάλη κλοπή του Μουσείου Κορίνθου και επαναπατρίσθηκε έπειτα από δικαστικούς αγώνες ετών).

Για το ποίημα «Τεχνουργός κρατήρων» που ικέτευσε τη μνήμη του (ο τεχνουργός) να τον βοηθήσει να φιλοτεχνήσει την όψη του νέου που αγαπούσε, το μουσείο έφερε έναν εντυπωσιακό χάλκινο καλυκωτό κρατήρα (340 π.Χ.) στολισμένο με ασημένια κληματόφυλλα από τη Νέα Υόρκη (συλλογή Σελμπι Γουάιτ και Λέον Λέβι). 

Ενα νεκρικό πορτρέτο (φαγιούμ) ενός φεγγαροπρόσωπου νεαρού και πλάι μια οστεοδόχος υδρία της ελληνιστικής εποχής εικονογραφούν το περίφημο ποίημα «Ιασή Τάφος». Διαβάζεις: «Κείμαι ο Ιασής ενταύθα. Της μεγάλης ταύτης πόλεως / ο έφηβος ο φημισμένος για εμορφιά (...)». Ακολουθεί «Η κηδεία του Σαρπηδόνος», «Τα άλογα του Αχιλλέως», οι «Τρώες», ο μυθολογικός κύκλος των καβαφικών ποιημάτων με σκηνές του τρωικού κύκλου σε λευκές ληκύθους, θραύσματα μελανόμορφων αγγείων, αττικούς κρατήρες και σκύφους, όλα φωτισμένα σε ένα υποβλητικό μαύρο φόντο. Η έκθεση κλείνει με τις αναφορές του Καβάφη στη βυζαντινή περίοδο.

Για όσους θα διαλέξουν τη δεύτερη είσοδο του μουσείου (από τη Νεοφύτου Δούκα 4), θα δουν να τους υποδέχεται ένα από τα λίγα ζωγραφικά έργα του γλύπτη Γιάννη Παππά, εμπνευσμένο από το ποίημα του Καβάφη «Ο καθρέφτης στην είσοδο». Μέσα σε έναν καθρέφτη απεικονίζεται ένας νέος που ποζάρει γυμνός. Δίπλα απεικονίζεται το σχέδιο του καλλιτέχνη και ο ποιητής που εμπνέεται τη σκηνή κοιτάζοντας στην αντίθετη κατεύθυνση, πολύ μακριά...

Αυτή τη φορά το Ιδρυμα Ωνάση, συνδιοργανωτής της έκθεσης και ιδιοκτήτης του Αρχείου Καβάφη, πέτυχε απολύτως το σκοπό του, που είναι σύμφωνα με τον πρόεδρο του Ιδρύματος Αντώνη Παπαδημητρίου, «η δημιουργία συνθηκών προσβασιμότητας του κοινού και διάδοσης του καβαφικού έργου». Ο ίδιος, φανερά ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα, τόνισε μεταξύ άλλων: «Η συνεργασία μας με το Μουσείο Κυκλδικής Τέχνης απαντά ακριβώς στην πρόθεση και την απόφασή μας να συνεργαζόμαστε με φορείς και πρόσωπα που έχουν την απαιτούμενη επιστημονική γνώση αλλά και την έμπνευση και την τόλμη που μας επιτρέπει να "δούμε ξανά", να "δούμε αλλιώς" τον Καβάφη και τις αναφορές του, το ιστορικό του στίγμα και την πολυφωνία της εποχής».

Τέλος, η πρόεδρος του Μουσείου Σάντρα Μαρινοπούλου ανέφερε πως δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχο το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στις εκδηλώσεις για το «Ετος Καβάφη» που αποτελούν ορόσημο για τα 150 χρόνια από τη γέννηση και 80 από το θάνατο του Αλεξανδρινού ποιητή.

Πηγή: http://www.enet.gr

Ιδιότυπες συλλογές ποιημάτων του Κ.Π.Καβάφη

Στην ψηφιοποιημένη συλλογή της Δημόσιας Ιστορικής Βιβλιοθήκης Ζαγοράς, συγκεκριμένα στη συλλογή του Πέτρου Μάγνη (=Κωνσταντίνου Γ. Κωνσταντινίδη), ενός πηλιορίτη λόγιου εμπόρου και λόγιου που έζησε στην Αλεξάνδρεια, βρίσκονται και διατίθενται στο διαδίκτυο δύο ιδιότυπες συλλογές ποιημάτων του Κ. Π. Καβάφη, τις οποίες εξέδιδε ο ίδιος στην Αλεξάνδρεια και διακινούσε στους φίλους του αναγνώστες. 

Η μια συλλογή εκδόθηκε το 1910 και η άλλη το 1917 (Μπορείτε να τις αποθηκεύσετε σε μορφή pdf). 

Σελίδα περιεχομένων από τη Συλλογή του 1917 με ιδιόχειρη προσθήκη τίτλων ποιημάτων από τον ίδιο τον Καβάφη.

 

Η Βιβλιοθήκη της Ζαγοράς ιδρύθηκε το 1762. Βασικοί και αποτελεσματικοί συντελεστές της ιδρύσεως και υπάρξεως της ιστορικής αυτής Βιβλιοθήκης είναι δύο μεγάλες προσωπικότητες της Ζαγοράς. Οι φιλογενείς και φιλόμουσοι Ιωάννης Πρίγκος (1725-1789) και Οικουμενικός Πατριάρχης Καλλίνικος ο Γ' (1713-1791).
Ο Ιωάννης Πρίγκος ξενητεύτηκε από μικρός (16χρονος περίπου) με σκοπό να μάθει και να μορφωθεί. Από Σμύρνη-Αλεξάνδρεια-Βενετία κατέληξε στο Άμστερνταμ, όπου εμπορευόμενος πλούτισε. Ξόδεψε δε όλη του την περιουσία φροντίζοντας για την Ορθόδοξη παροικία του Άμστερνταμ όντας βαθιά θρησκευόμενος, μα κυρίως για την πατρίδα του την Ζαγορά. Τον έκαιγε η φλόγα για προκοπή βλέποντας την πρόοδο της Ευρώπης και συγκρίνοντας την με την αθλιότητα και την σκλαβιά της πατρίδας του. Τα πρώτα βιβλία, χρήματα, εποπτικά όργανα κ.λπ. για λειτουργία σχολείου και βιβλιοθήκης τα στέλνει και φτάνουν στην Ζαγορά το 1762, χρονιά που αναφέρεται σαν έτος ίδρυσης της Βιβλιοθήκης.
Συγχρόνως τότε ο Πατριάρχης Καλλίνικος ο Γ', μετά από μια σύντομη και ανώμαλη πατριαρχία στην Πόλη και τετράχρονη εξορία στο Σινά, ξαναβρίσκεται στην πατρίδα του και φροντίζει κι αυτός μέχρι το θάνατο του για την παντοειδή προκοπή της και κυρίως την πνευματική. Επιμελήθηκε και ανασυγκρότησε την Σχολή που ήδη λειτουργούσε από τις αρχές του 18ου αιώνα (1712) στη συνοικία του Αγίου Γεωργίου Ζαγοράς, στην οποία και έδωσε την ονομασία "Ελληνομουσείο".

 

Οι Εκδόσεις και τα χειρόγραφα της Βιβλιοθήκης

 

Εκεί στεγάστηκαν τα βιβλία που κατά καιρούς έστελνε ο Ι. Πρίγκος από την Ολλανδία (και τα οποία έφτασαν συνολικά τον αριθμό των 1000 τόμων περίπου), τα βιβλία (κυρίως χειρόγραφα) του Π/χου Καλλινίκου, καθώς και αυτά που δώρισαν άλλοι επώνυμοι Ζαγοριανοί που κατείχαν υψηλές θέσεις στην Κωνσταντινούπολη, στην Ρωσία, στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και αλλού. Οι παραπάνω δωρεές, σπάνιες και σπουδαίες, αποτελούνταν από εκδόσεις της Βενετίας, Μεδιολάνου, Τεργέστης, Βιέννης, Χάγης, Άμστερνταμ, Λονδίνου, Παρισίων, Λειψίας και όλων γενικά των μεγάλων πνευματικών κέντρων της Ευρώπης. Όλες έχουν τυπωθεί σε τυπογραφεία επιφανών ακαδημιών, βασιλικών κολεγίων, και ονομαστών τυπογράφων όπως του Άλδου Μανούτου, Εράσμου Σμίτ κ.ά., περιέχουν δε έργα κλασσικής ελληνικής γραμματείας, θρησκευτικά, ιστορικά γεωγραφικά, όπως του φημισμένου Ολλανδού κοσμογράφου Αβραάμ Ορτέλλιου, και πολλά άλλα.
Οι επιφανέστεροι που σπουδαστές και χρήστες της Βιβλιοθήκης  ήταν ο Ρήγας Φεραίος και οι Μηλιώτες δάσκαλοι Άνθιμος Γαζής και Γρηγόριος Κωνσταντάς. Τελευταίος μαθητής και χρήστης της Βιβλιοθήκης της περιόδου αυτής ήταν ο Φίλιππος Ιωάννου, Ζαγοριανός, ο μετέπειτα πρώτος καθηγητής της φιλοσοφίας του Εθνικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Με την έναρξη της Επανάστασης παύει και η λειτουργία της Σχολής και της Βιβλιοθήκης.
 

Η Βιβλιοθήκη από το 1821 μέχρι σήμερα

Μετά την παύση της λειτουργίας του «Ελληνομουσείου», ο χώρος στον οποίο στεγαζόταν η βιβλιοθήκη, γκρεμίστηκε και τα βιβλία αλλάζοντας κατά καιρούς διάφορα μέρη υπέστησαν πολλές φθορές, ενώ πάμπολλα είναι αυτά που χάθηκαν. Σήμερα και από το 1950 περίπου στεγάζονται σε κτίριο ιδιοκτησίας του Δήμου Ζαγοράς ενώ από το 1955 υπάγεται στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Εθν. Παιδείας και Θρησκευμάτων. Στα εγκαίνια του πρώτου κτιρίου της σημερινής βιβλιοθήκης την 30η Ιανουαρίου 1961 ο αριθμός βιβλίων καθώς και χειρόγραφων που δωρίθηκαν, ανήλθε στις 10.000. Σήμερα η βιβλιοθήκη της Ζαγοράς περιέχει περισσότερα από 20.000 βιβλία και πλέον από 1000 παλαιότυπα. Πρόσφατα ο Δήμος Ζαγοράς, παραχώρησε και το υπόλοιπο μέρος του κτιρίου για τις ανάγκες της βιβλιοθήκης. Η ανακαίνιση των 600 συνολικά τετραγωνικών μέτρων που στεγάζουν τη βιβλιοθήκη ολοκληρώθηκε πριν από λίγο καιρό και τα εγκαίνια του νέου κτιρίου θα γίνουν στις 17 Αυγούστου από τον Υφυπουργό Εσωτερικών κύριο Θανάση Νάκο. 

Στη βιβλιοθήκη που είναι δανειστική, λειτουργεί αναγνωστήριο, που εξυπηρετεί έως και δέκα άτομα. Χρησιμοποιείται από μέλη και επισκέπτες που επιθυμούν να μελετήσουν τεκμήρια επί τόπου καθώς και τεκμήρια που δεν μπορούν να δανειστούν όπως λεξικά, εγκυκλοπαίδειες, περιοδικά, λαογραφικά και παλαιότυπα που χρονολογούνται πέρα των 50 ετών. Σε όσους ερευνητές επιθυμούν τα σπάνια συγγράμματα διατίθενται σε ψηφιακή μορφή. Στις αρχές του Μάρτη στο Κέντρο Πληροφόρησης της βιβλιοθήκης προστέθηκε νέος εξοπλισμός πληροφορικής καθώς και ειδικός εξοπλισμός για άτομα με αναπηρία (ΑμεΑ).

Αποστολή βιβλίων σε φορείς και ιδρύματα όλης της χώρας οργανώνουν τα Public. Βοήθησε και εσύ τώρα!

Μαραθώνιο βιβλίων ξεκινούν τα 36 καταστήματα Public σε όλη την Ελλάδα συγκεντρώνοντας τα βιβλία που έχουμε διαβάσει και θα θέλαμε να διαβάσουν και άλλοι.

Σκοπός της όμορφης και χρήσιμης αυτής πρωτοβουλίας είναι να αποσταλούν σε φορείς και ιδρύματα σε όλη την Ελλάδα, από την Αττική ως τη Θεσσαλονίκη, την Καστοριά, τον Βόλο, την Πάτρα, τη Ρόδο.Όσοι έχουμε βιβλία που δεν μας χρειάζονται πια μπορούμε όλες τις ημέρες της εβδομάδας να επισκεφθούμε τα κατά τόπους καταστήματα Public και να τα αφήσουμε στα ειδικά σημεία εναπόθεσης βιβλίων που υπάρχουν μέσα στα καταστήματα. Τα βιβλία θα συγκεντρωθούν από την οργάνωση Library4all, μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία προσηλωμένη στη δια βίου μάθηση και την ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση και τον πολιτισμό, σε συνεργασία με τα Public και θα δοθούν σε φορείς και ιδρύματα σε όλη την Ελλάδα. Τα βιβλία θα διατεθούν σε δημοτικές βιβλιοθήκες, κέντρα παιδικής μέριμνας, σωφρονιστικά ιδρύματα, στα παιδικά χωριά SOS, σε παραρτήματα της Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας και Αποκατάστασης Αναπήρων Παίδων (ΕΛΕΠΑΠ), γηροκομεία κ.ά.

Ο “Μαραθώνιος βιβλίων” είναι μια νέα δράση των Public που ευχόμαστε όλοι να καθιερωθεί. Αξίζει να σημειωθεί, πως το 2011 είχε πραγματοποιηθεί μια εκστρατεία φιλαναγνωσίας και διοργάνωση Book nights, στις οποίες συμμετείχαν συγγραφείς, εικαστικοί και μουσικοί, δράσεις κατά τις οποίες συγκεντρώθηκαν περισσότερα από 25.000 μεταχειρισμένα βιβλία για την ενίσχυση βιβλιοθηκών σε όλη την Ελλάδα.

Τέτοιες πρωτοβουλίες αξίζει να τις υποστηρίζουμε όλοι! Γι’αυτό ψάξτε όλοι τις βιβλιοθήκες σας, πάρτε ένα βιβλίο και αφήστε το στον ειδικό χώρο των καταστημάτων. Κάποια άλλα χέρια, σε λίγο καιρό, θα “ταξιδεύουν” τη σκέψη τους χάρη στην προσφορά σας.

Πηγή: http://fouit.gr/

Εκδήλωση αφιερωμένη στον Κ.Π.Καβάφη

Ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Καστοριάς διοργανώνει φιλολογική εκδήλωση 
αφιερωμένη στα 150 χρόνια από τη γέννηση 
του αλεξανδρινού ποιητή Κωνσταντίνου Π. Καβάφη 
την Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013 και ώρα 18.00 
στην Αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Καστοριάς.

Στην εκδήλωση θα μιλήσει ο κ. Λάμπρος Βαρελάς,
 επίκουρος καθηγητής Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Τμήμα Φιλολογίας 
του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης 
με θέμα: «Ο Κ. Π. Καβάφης στο μεταίχμιο πολιτισμών και θρησκειών».

Θα ακουστούν ζωντανά μελοποιημένα ποιήματα 

από τους μαθητές του Γενικού Λυκείου Άργους Ορεστικού,
Ιωάννα Γιαννοπούλου και Θεμιστοκλή Χατζή.

Η Ακρόπολη όπως δεν την έχετε ξαναδεί!

Μία εντυπωσιακή ψηφιακή περιήγηση στον Παρθενώνα δημιούργησαν ρώσοι φωτογράφοι, προκειμένου και όσοι δεν έχουν τη δυνατότητα να έρθουν στη χώρα μας να χαρούν μία βόλτα στον Ιερό Βράχο.

Η εφαρμογή τους προσφέρει...απεριόριστη θέα από κάθε γωνία της Ακρόπολης, με πανοραμικές φωτογραφίες και υπόκρουση Μίκη Θεοδωράκη, με το γνωστό σε όλον τον κόσμο «συρτάκι» από τον «Ζορμπά».
Επίσης ο «επισκέπτης» της εφαρμογής μπορεί να απολαύσει θέα στο Λεκανοπέδιο Αττικής, το οποίο από ψηλά είναι σαφώς ομορφότερο...
Σημειώνεται ότι η ομάδα από το AirPano.ru έχει δημιουργήσει ανάλογες ψηφιακές διαδραστικές φωτογραφίες και από άλλα σημαντικά μνημεία.

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΕΔΩ

Πηγή: http://www.toxwni.gr/

Πέτρινα λουλούδια. Στίχοι - Βασίλης Βασιλικός, Μουσική - Νίκος Μαμαγκάκης,

Από το soundtrack της ταινίας Lilly's Story(Η ιστορία της Λίλης) του Ροβήρου Μανθούλη.
Άλλες ερμηνείες:Γιώργος Ζωγράφος,Γιάννης Πουλόπουλος

Εικονικό ταξίδι στη Βενετία μέσω του Google Street View (video).

Ένας από τους πιο ρομαντικούς προορισμούς του πλανήτη μας είναι δίχως άλλο η Βενετία. Όσοι δεν έχουν καταφέρει να ταξιδέψουν μέχρι σήμερα στην πανέμορφη ιταλική πόλη, έχουν τώρα την ευκαιρία να κάνουν βόλτα με γόνδολα στα κανάλια -και μάλιστα χωρίς τις ανεπιθύμητες μυρωδιές- και να απολαύσουν πανοραμικά πλάνα (360°) από τα σοκάκια της Βενετίας μέσα από το Google Street View http://www.google.com/maps/about/behind-the-scenes/streetview/treks/venice/

Πάρτε μια γεύση και μέσα από το παρακάτω video:

Πηγή: http://www.tecαhgear.gr/explore-venice-with-google-street-view-80465/

Στον αγωνιστή και ποιητή Αλέκο Παναγούλη...

"Είναι δύσκολο να μιλήσεις με όρους φιλολογικούς για ποιήματα που έχουν γραφτεί με το αίμα ενός ανθρώπου".

Διαβάστε σχετικά:
http://www.24grammata.com/?p=5113

11 ΝΟΕΜΒΡΗ 2013 ,101 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΒΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ...

11 ΝΟΕΜΒΡΗ 1912: H ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ,ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ, ΑΝΑΠΝΕΕΙ 

ΤΟΝ ΚΑΘΑΡΙΟ ΑΓΕΡΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ...

ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ...ΑΝΑΔΥΟΝΤΑΙ...

Πρόσκληση από τον Δήμο Καστοριάς

"Δύο Νόμπελ στην ελληνική ποίηση" από το αρχείο της ΕΡΤ...

Από το ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ

Πρόκειται για μια ενημερωτική εκπομπή που παρουσιάζει τους δύο μεγάλους Έλληνες βραβευμένους με ΝΟΜΠΕΛ ποιητές, ΓΙΩΡΓΟ ΣΕΦΕΡΗ και ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ. Ο ΞΕΝΟΦΩΝ ΚΟΚΟΛΗΣ, Επίκουρος Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας, ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΙΕΡΗΣ, ποιητής-Καθηγητής Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ, συγγραφέας, ο ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΓΑΡΑΝΤΟΥΔΗΣ, φιλόλογος-Επίκουρος Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και ο ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ, ποιητής-Διευθυντής του περιοδικού «Ποίηση», καταθέτουν τις απόψεις τους για τους δύο ποιητές, τη σημασία του έργου τους αλλά και τη γενιά λογοτεχνών του '30 σε συνάρτηση με τη δυσκολία της νέας γενιάς να φανεί αντάξια της κληρονομιάς τους. Κάνουν λόγο για τις βραβεύσεις των δύο ποιητών, ενώ παράλληλα παρακολουθούμε πλάνα από αυτές, αποσπάσματα ομιλιών και συνεντεύξεών τους καθώς και αναγνώσεις από αποσπάσματα έργων τους. Επίσης, μιλούν για τις ριζικές διαφορές της ποίησής τους, για το διαχωρισμό της λογοτεχνίας σε σχολές, γενιές και περιόδους, για τα βασικά χαρακτηριστικά της μοντέρνας ποίησης, για τη σχέση των ποιητών με τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις της εποχής και τέλος, για τη διεθνή εμβέλεια των έργων τους. Καθ' όλη τη διάρκεια της εκπομπής, εναλλάσσονται πλάνα με φωτογραφίες των ποιητών και σχετικά δημοσιεύματα από εφημερίδες της εποχής.

http://www.ert-archives.gr/V3/public/...

Γιατί τα σχολεία δε μορφώνουν, ομιλία του δασκάλου της χρονιάς στις ΗΠΑ

Όταν το 1990, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, απονεμήθηκε στον John Taylor Gatto ο τίτλος του «Δασκάλου της Χρονιάς της Νέας Υόρκης» στην ομιλία αποδοχής του τίτλου που εκφώνησε, δεν αρκέστηκε σε απλές ευχαριστίες, αλλά εξαπέλυσε ένα δριμύ κατηγορώ στην συμβατική λογική που διέπει την εκπαίδευση. Μίλησε για το ρόλο που πρέπει να διαδραματίζει η εκπαίδευση για το άτομο, την οικογένεια και την κοινωνία στην σύγχρονη εποχή. Δεν απευθύνθηκε μόνο στη Νέα Υόρκη και τους μαθητές του.

Τα λόγια του εκφράζουν και τις ανησυχίες των εκπαιδευτικών και των γονιών όπου και αν βρίσκονται. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη μόρφωση και την δημιουργική απασχόληση των παιδιών μας είναι σοβαρά και πολύπλοκα και δεν αποτελούν αποκλειστική ευθύνη των σχολείων. Κι όμως τα σχολεία μπορούν να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες για την διαμόρφωση της κοινωνίας και του κόσμου που ονειρευόμαστε. Έτσι έχουμε την ευχαρίστηση να δημοσιεύσουμε αυτή την φλογερή ομιλία ενός από τους πιο ένθερμους οπαδούς της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.

Η ομιλία του John Taylor Gatto

Αποδέχομαι αυτό το βραβείο για λογαριασμό όλων των καλών δασκάλων που έχω γνωρίσει όλα αυτά τα χρόνια. Όλων των δασκάλων που πάσχισαν να οικοδομήσουν σχέσεις με τους μαθητές τους. Σχέσεις βασισμένες στην τιμή. Άνδρες και γυναίκες που δεν ήταν ποτέ εφησυχασμένοι, που πάντοτε, στην αδιάκοπη προσπάθεια τους να προσδιορίσουν και να επαναπροσδιορίσουν την σημασία της λέξης «Παιδεία» έθεταν ερωτήματα. Ο «Δάσκαλος της Χρονιάς» δεν είναι ο καλύτερος δάσκαλος. Οι καλοί δάσκαλοι είναι πολύ χαμηλών τόνων για να γίνουν εύκολα αντιληπτοί. Ο «Δάσκαλος της Χρονιάς» όμως, είναι ένας σημαιοφόρος, ένα σύμβολο γι’ αυτούς τους αφανείς ήρωες που πρόθυμα αφιερώνουν τη ζωή τους στα παιδιά. Η διάκριση αυτή τους ανήκει εξ’ ίσου.

Ζούμε σε μία εποχή βαθιάς κοινωνικής κρίσης. Η χώρα μας βρίσκεται πίσω από 19 βιομηχανικές χώρες όσον αφορά στην ανάγνωση, την γραφή και την αριθμητική που μαθαίνουν τα παιδιά. Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα στηρίζεται πάνω στο «ναρκωτικό» του καταναλωτισμού. Αν δεν αγοράζαμε τόσα «πουδραρισμένα» όνειρα, το σύστημα θα κατέρρεε. Και τα σχολεία ακόμα, είναι σήμερα ένα «προϊόν προς πώληση» Έχουμε τον υψηλότερο δείκτη εφηβικών αυτοκτονιών στον κόσμο. Στο Μανχάταν, από τους νέους γάμους, το 70% διαλύεται πριν να συμπληρωθεί πενταετία.

Η κρίση στα σχολεία αντανακλά την ευρύτερη κοινωνική κρίση. Είναι προφανές ότι έχουμε χάσει την αίσθηση της ταυτότητας μας. Μαντρώνουμε τα παιδιά και τους ηλικιωμένους και τους βγάζουμε εκτός του κοινωνικού γίγνεσθαι. Κανείς δεν τους απευθύνει πλέον τον λόγο. Όμως χωρίς τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, μια κοινωνία δεν έχει ούτε παρελθόν αλλά ούτε και μέλλον. Μόνο ένα διαρκές παρόν. Στ’ αλήθεια, η λέξη «κοινωνία» δεν έχει καμία σχέση με την φύση των σχέσεων που δημιουργούμε. Ζούμε δικτυωμένοι και όχι μέσα σε κοινωνίες. Αυτό ευθύνεται για όλους τους μοναχικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Κατά περίεργο τρόπο, το σχολείο έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτή την τραγωδία.

Όπως επίσης ευθύνεται για την διεύρυνση του χάσματος ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις. Χρησιμοποιώντας το σχολείο σαν ένα διαχωριστικό μηχανισμό, οδηγούμαστε στην δημιουργία ενός συστήματος καστών που πλαισιώνεται από παρίες. Αυτοί περιπλανώνται στους υπόγειους σιδηροδρόμους και κοιμούνται στον δρόμο. Στα 25 χρόνια της καριέρας μου σαν δάσκαλος συνειδητοποίησα ένα καταπληκτικό φαινόμενο -ότι τα σχολεία και η εκπαίδευση βρίσκονται πίσω και μακριά από τις σημαντικές εξελίξεις στον πλανήτη μας. Κανείς δεν πιστεύει πλέον ότι οι μεγάλοι επιστήμονες οφείλουν την επιστημοσύνη τους στα μαθήματα φυσικής ή χημείας, οι μεγάλοι πολιτικοί στα μαθήματα πολιτικών επιστημών και οι ποιητές στα μαθήματα γλώσσας και λογοτεχνίας.

Η αλήθεια είναι ότι τα σχολεία δεν σου μαθαίνουν τίποτε άλλο πέρα από το να υπακούς εντολές. (Κάτι που στη συνέχεια το μαθαίνουν ακόμη πιο βάναυσα στον.. υποχρεωτικό στρατό!) Αυτό μου φαίνεται ανεξήγητο, γιατί υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που εργάζονται στα σχολεία ως δάσκαλοι, βοηθοί ή διευθυντές, που νοιάζονται και συμπεριφέρονται ανθρώπινα στους μαθητές. Όμως η απρόσωπη λογική του συστήματος καταπνίγει την συνεισφορά των μεμονωμένων προσωπικοτήτων. Παρ’ όλο που οι δάσκαλοι νοιάζονται και δουλεύουν σκληρά, το σύστημα είναι «ψυχοπαθητικό». Δεν έχει συνείδηση. Χτυπάει το κουδούνι και ο νεαρός που γράφει ένα ποίημα, πρέπει να κλείσει το τετράδιο του και να μεταφερθεί σε ένα διαφορετικό κελί όπου εκεί μαθαίνει ότι ο άνθρωπος και η μαϊμού κατάγονται από έναν κοινό πρόγονο.