Ταξίδι φυγής

Ένα παιχνίδι-ριάλιτι, ένα παιχνίδι επιβίωσης βασισμένο στην πραγματικότητα. Ένα παιχνίδι για το τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας.

Υπεύθυνη για τη μεταφορά του παιγνιδιού στην Ελληνική γλώσσα είναι η Αντιπροσωπεία στην Κύπρο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.
Προσπαθήστε να καταλάβετε τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας , να αναγκάζεσαι να φεύγεις από τη χώρα σου, να εξευτελίζεσαι...

Μέτρα αντισεισμικής προστασίας

Ο Οργανισμός Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας σχεδίασε ιστοσελίδα Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας ώστε όλοι, μικροί και μεγάλοι, να μάθουν διασκεδάζοντας για το σεισμό και για τα μέτρα προστασίας που μπορούμε να πάρουμε πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από ένα σεισμό.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΙΚΗΣ - ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

 Η περιγραφική ή αλλιώς ποιοτική αξιολόγηση ανήκει στην κατηγορία των αυθεντικών μορφών αξιολόγησης, αφού δεν επικεντρώνεται στο αποτέλεσμα του εκπαιδευτικού έργου, αλλά προσεγγίζει την εκπαιδευτική διαδικασία συνολικά με στόχο να αποτυπώσει τη συνολική πορεία του μαθητή. Μπορεί να αναφέρεται σε μία συγκεκριμένη εργασία (μία έκθεση, ένα δοκίμιο, μία εργαστηριακή άσκηση) ή και σε ένα ολόκληρο κύκλο μαθημάτων (αξιολόγηση ενός μαθήματος κατά τη διάρκεια ενός τριμήνου/τετραμήνου). Εδώ μας ενδιαφέρει με τη δεύτερη μορφή της, δηλαδή ως μία εναλλακτική μορφή αξιολόγησης ενός μαθητή σε κάποιο μάθημα κατά τη διάρκεια του τριμήνου/τετραμήνου. Να τονίσουμε εξ αρχής ότι δε θεωρούμε πως πρέπει η περιγραφική αξιολόγηση να αντικαταστήσει τη βαθμολογία, αλλά ότι αποτελεί πολύτιμο συμπλήρωμά της, ικανό να επηρεάσει συνολικά την εκπαιδευτική πρακτική.
Με την περιγραφική αξιολόγηση δεν επιδιώκουμε τη συνολική αξιολόγηση του μαθητή σε σχέση με το προσδοκώμενο αποτέλεσμα της διδασκαλίας, αλλά τον προσδιορισμό της επίδοσής του σε σχέση με κάθε ένα διδακτικό στόχο χωριστά. Έτσι, το πρώτο μέλημα είναι η όσο το δυνατόν σαφέστερη διατύπωση των κριτηρίων με βάση τα οποία θα πραγματοποιηθεί η αξιολόγηση και τα οποία πρέπει να συνδέονται με προφανή τρόπο με τους διδακτικούς στόχους τους οποίους έχουμε θέσει. Το δεύτερο είναι να προσδιορίσουμε αναλυτικά την αναμενόμενη επίδοση του αξιολογούμενου με βάση κάθε κριτήριο, από το «άριστα» μέχρι το «ανεπαρκώς». Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται ένας πίνακας, το φύλλο περιγραφικής αξιολόγησης, στο οποίο κατακόρυφα υπάρχουν τα κριτήρια αξιολόγησης και οριζόντια οι περιγραφές της επίδοσης.
Τόσο κατά τον προσδιορισμό των κριτηρίων όσο και κατά τη διατύπωση των αξιολογήσεων της επίδοσης, είναι πολύ σημαντική η ουσιαστική εμπλοκή των μαθητών. Μπορούμε να τους δώσουμε από τα πρώτα μαθήματα το φύλλο που θα χρησιμοποιήσουμε και να το συζητήσουμε αναλυτικά μαζί τους ή, εάν έχουμε τον απαιτούμενο χρόνο, να το συντάξουμε εξ αρχής μέσα στην τάξη, αφού έτσι διασφαλίζεται ότι κάθε μαθητής θα κατανοήσει ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία θα αξιολογηθεί και ποιο είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα για κάθε ένα από αυτά.
Η περιγραφική αξιολόγηση έχει κυρίως διαμορφωτικό χαρακτήρα. Ο μαθητής δεν αξιολογείται με ένα βαθμό από 0 έως 20, ο οποίος ακόμα και στις περιπτώσεις που απεικονίζει με ακρίβεια τη συνολική του επίδοση, δε δίνει επαρκείς πληροφορίες για την πραγματική του ακαδημαϊκή εικόνα. Αντιθέτως, με την περιγραφή της επίδοσής του σε σχέση με τα κριτήρια που έχουμε θέσει, σχηματίζουμε, τόσο εμείς όσο και ο ίδιος, ακριβή αντίληψη για τις ικανότητες και τις ελλείψεις του.
Επίσης, κ μαθητής καλείται να αυτοαξιολογηθεί, χρησιμοποιώντας το ίδιο φύλλο με τον καθηγητή του, γεγονός που τον βοηθάει να ξεκαθαρίσει την εικόνα που έχει για την ακαδημαϊκή του πορεία. Από την άλλη μεριά, συζητώντας με τον καθηγητή του τα σημεία στα οποία η κρίση τους διαφέρει, παροτρύνεται να θέσει τους ατομικούς του στόχους για τη συνέχεια της εκπαίδευσής του.
Για να είναι αποτελεσματική η περιγραφική αξιολόγηση, καλό είναι να πραγματοποιείται 2 ή 3 φορές κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, παράλληλα με την τελική αξιολόγηση.
Πηγή: http://www.e-paideia.net  Κ. Κοντογιάννης

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ!

Από τη Νόρα Ράλλη
Με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας (Prix Europeen de Litterature) θα τιμηθεί αύριο Σάββατο, 13 Μαρτίου, η ποιήτρια και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (είναι η τρίτη γυναίκα που εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών μετά τη Γαλάτεια Σαράντη και την Αγγελική Λαϊου), Κική Δημουλά για το σύνολο του ποιητικού και του πεζού έργου της. Σύμφωνα με την εφημ. Το Βήμα, η απονομή του βραβείου θα πραγματοποιηθεί στο Στρασβούργο, σε ειδική εκδήλωση, στο πλαίσιο της πέμπτης Ευρωπαϊκής Συνάντησης Λογοτεχνίας και αποτελεί κορυφαίο γεγονός στον χώρο των Ευρωπαϊκών Γραμμάτων. Από το Στρασβούργο, με αγάπη: «Το βραβείο αφορά το σύνολο του έργου Ευρωπαίου/ας συγγραφέως διεθνούς επιπέδου, και σκοπό έχει να προωθήσει την καλύτερη γνώση των λαών της Ευρώπης μέσα από τις μεγάλες μορφές της λογοτεχνίας της. Η επιτροπή διακρίνει στο έργο σας μία από τις μεγάλες φωνές που εκπροσωπούν τη σύγχρονη δημιουργία και θέλει να υπογραμμίσει επίσημα τη σημασία του έργου σας στο αύριο της ευρωπαϊκής κουλτούρας. Μαζί σας βραβεύεται ο μεταφραστής Μισέλ Βόλκοβιτς, για το σύνολο των μεταφράσεών του και για τις μεταφράσεις του δικού σας έργου». Και η επιστολή τελειώνει με τη φράση: «Θερμά συγχαρητήρια εκ μέρους όλων των μελών της επιτροπής και εκφράζουμε τη χαρά μας να σας υποδεχτούμε τον Μάρτιο του 2010 στις όχθες του Ρήνου».Το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας στηρίζεται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας και το πανεπιστήμιο Marc-Bloch. Tην κριτική του επιτροπή αποτελούν συγγραφείς, μεταφραστές, ακαδημαϊκοί και θεσμικοί παράγοντες από το χώρο του πολιτισμού.

Και επειδή, ως είθισται, αυτό που ξέρουν οι "ξένοι" συνήθως αγνοούν οι Έλληνες (συνήθως...), να πούμε πως η Κική Δημουλά γεννήθηκε το 1931 στην Αθήνα, όπου και ζεί μέχρι σήμερα. Παντρεύτηκε τον μαθηματικό και εξαίρετο ποιητή Άθω Δημουλά, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά και ο οποίος της ώθησε προς την ποίηση. Το 2002 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (μία εκ των τριών γυναικών που έχουν γίνει δεκτές!). Θέματα που κυριαρχούν στα ποιήματά της είναι η απουσία, η φθορά, η απώλεια, η μοναξιά και ο χρόνος. Χαρακτηριστικά της ποίησής της είναι η προσωποποίηση αφηρημένων εννοιών, η ασυνήθιστη χρήση κοινών λέξεων και η πικρή φιλοπαίγμων διάθεση. Το 1972 τιμήθηκε με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή "Το λίγο του κόσμου", το 1989 με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή "Χαίρε ποτέ" και το 1995 με το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για τη συλλογή "Η εφηβεία της λήθης".

Καθώς, όμως, για τους ανθρώπους που έχουν πραγματικά αξία αδιαμφισβήτητη - ακόμα και προς όσους δεν είναι υποστηρικτές των έργων τους - το καλύτερο είναι να μιλούν οι ίδιοι, παραθέτουμε το κάτωθι βιογραφικό σημείωμα, γραμμένο από την ίδια την ποιήτρια Κική Δημουλά:

«Ένα βιογραφικό σημείωμα πρέπει, αφού γραφτεί, να μείνει επ’ αρκετόν καιρό κρεμασμένο στον αέρα από ένα τσιγκέλι αυστηρότητας, ώστε να στραγγίξουν καλά τα στερεότυπα, οι ωραιοποιήσεις, η ρόδινη παραγωγικότης και ο πρόσθετος ναρκισσισμός, πέραν εκείνου που ενυπάρχει στη φύση μιας αυτοπαρουσίασης. Μόνον έτσι βγαίνει το καθαρό βάρος: το ήθος που επέβαλες να τηρεί η προσπάθειά σου. Τα πόσα βιβλία έγραψε κανείς, πότε τα εξέδωσε, ποιες μεταφράσεις τα μεταναστεύουν σε μακρινές ξένες γλώσσες και ποιες διακρίσεις τα χειροκροτούν είναι τόσο τρέχοντα, όσο το να πεις ότι μέσα σ’ έναν βαρύτατο χειμώνα υπήρξαν και κάποιες μέρες με λαμπρή λιακάδα. Ωστόσο, επειδή αυτό είναι το υλικό της πεπατημένης, που δεν μπορεί να συνεχίσει τη χάραξή της με συνεσταλμένες καινοτόμες επιφυλάξεις, γεννήθηκα στην Αθήνα το 1931. Η παιδική ηλικία πέρασε χωρίς να αναδείξει το «παιδί θαύμα». Το 1949, τελειώνοντας το Γυμνάσιο, υπέκυψα εύκολα στο «πρέπει να εργαστείς», και εργάστηκα στην Τράπεζα της Ελλάδος είκοσι πέντε χρόνια. Ανώτερες σπουδές: η μακρά ζωή μου κοντά στον ποιητή Άθω Δημουλά. Χωρίς εκείνον, είμαι σίγουρη ότι θα είχα αρκεστεί σε μια ρεμβαστική, αμαθή τεμπελιά, προς την οποίαν, ίσως και σοφά, ακόμα ρέπω. Του οφείλω το λίγο έστω που της ξέφυγα, την ατελή έστω μύησή μου στο τι είναι απλώς φωνήεν στην ποίηση και τι είναι σύμφωνον με την ποίηση, του οφείλω ακόμα την πικρότατη δυνατότητα να μπορώ σήμερα, δημόσια, να τον μνημονεύω εις επήκοον της πολυπληθούς λήθης.[...] Δεν νιώθω δημιουργός. Πιστεύω ότι είμαι ένας έμπιστος στενογράφος μια πολύ βιαστικής πάντα ανησυχίας, που κατά καιρούς με καλεί και μου υπαγορεύει κρυμμένη στο ημίφως ενός παραληρήματος, ψιθυριστά, ασύντακτα και συγκεκομμένα, τις ακολασίες της με έναν άγνωστο τρόπο ζωής. [...] Φύσει ολιγογράφος, εξέδωσα οκτώ ποιητικές συλλογές μέσα σε σαράντα πέντε χρόνια. Η σημασία τους είναι ακόμα συμβατική. Είναι γραμμένη στη λίστα αναμονής των μεγάλων επερχόμενων κυμάτων του μετα-κριτή χρόνου».
Πηγή: http://fimotro.blogspot.com

Πρεσβευτής για την Ημέρα Ασφαλούς Διαδικτύου 2010

Το σχολείο μας είναι πλέον Πρεσβευτής για την Ημέρα Ασφαλούς

Διαδικτύου 2010.

ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΟΙΝΟΗΣ

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ 2010

Σβήνοντας τα φώτα για μια ώρα στις 27 Μαρτίου, στις 20:30, ενώνεις τη φωνή σου με εκατοντάδες εκατομμύρια πολίτες ανά τον πλανήτη, ενάντια στην κλιματική αλλαγή.
Φέτος, ο πρωταγωνιστής είσαι εσύ! Ο πολίτης που διεκδικεί ένα βιώσιμο μέλλον. Μη μείνεις μόνο στη συμμετοχή, προώθησε το μήνυμα της Ώρας της Γης.

• Μοιράσου το σε Facebook, Twitter, Youtube, κλπ.
• Βρες εδώ όλο το απαραίτητο υλικό για να διαδώσεις την Ώρα της Γης 2010.

Το γνωστό σύμπαν.

Έτσι για έχουμε μια ιδέα για την κλίμακα του εαυτού μας και του κόσμου μας.

Καστοριά 8 Μαρτίου 2010

ΚΑΣΤΟΡΙΑ 8-3-2010

View more presentations or Upload your own.

Παιδιά χαμένα στο... Διαδίκτυο

Εβδομήντα παιδιά εθισμένα στο Ιnternet παρακολουθούνται από επιστήμονες της Β Δ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστήμιου Αθηνών


ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΕΛΕΝΑ ΦΥΝΤΑΝΙΔΟΥ



«Oταν ήμουν μικρός, έπαιζα άπειρες ώρες παιχνίδια στο Διαδίκτυο. Υπήρχαν φορές που δεν πήγαινα στο σχολείο διότι δεν είχε τελειώσει ένα παιχνίδι. Το χειρότερο ήταν όταν κανονίζαμε LΑΝ (Local Αrea Νetwork). Ξεχνούσα ακόμη και να φάω. Εννοείται ότι δεν έδινα σημασία στους γονείς μου όταν μου φώναζαν ότι θα με πονέσουν τα μάτια μου και το κεφάλι μου τόσες ώρες μπροστά στον υπολογιστή. Δεν άκουγα κανέναν και το κακό έγινε. Μια μέρα βρέθηκα στο νοσοκομείο με υπερκόπωση. Το κεφάλι μου ήταν “καζάνι” ύστερα από έξι μέρες LΑΝ». Η μαρτυρία αυτή ανήκει σε έναν νέο άνθρωπο, ο οποίος ήταν εθισμένος στο Ιnternet όταν ήταν 16 ετών. Σήμερα, τρία χρόνια μετά, συνειδητοποιεί ότι επί δύο έτη ήταν καθημερινά με τρεις ώρες ύπνο... Οπως λέει, κατάφερε να ξεπεράσει το πρόβλημα με τη βοήθεια των ειδικών και απέκτησε νέα ενδιαφέροντα. Αρχισε να παίζει μπάσκετ, βόλεϊ και να ασχολείται με τους υπολογιστές, από άλλη θέση αυτή τη φορά. Είναι πλέον σπουδαστής Πληροφορικής. «Ωστόσο στο κομπιούτερ μου δεν βάζω παιχνίδια διότι φοβάμαι ακόμη και σήμερα μην “κολλήσω”. Σε LΑΝ συμμετέχω σπανίως, κι αυτό σε ξένο υπολογιστή ώστε να μην καθήσω πολλή ώρα. Πλέονστεναχωριέμαι όταν βλέπω νέους ανθρώπους να παίζουν με τις ώρες παιχνίδια στο Διαδίκτυο. Δεν είμαι κατά των παιχνιδιών, αλλά πιστεύω ότι για όλα υπάρχει μέτρο» προσθέτει.

Η πάθηση και η στήριξη


Ο εθισμός στο Ιnternet είναι για μια σχετικά καινούργια πάθηση, η οποία παρουσιάζει έξαρση και στην Ελλάδα. Εβδομήντα παιδιά- στην πλειονότητά τους αγόρια- παρακολουθούνται από ειδικούς επιστήμονες της Μονάδας Εφηβικής Υγείας της Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστήμιου Αθηνών. Η Μονάδα λειτουργεί στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού». Τα περισσότερα παιδιά προσήλθαν στη Μονάδα έπειτα από παρότρυνση των γονιών τους, επειδή παρουσίασαν πτώση στις σχολικές επιδόσεις τους.
«Πρώτα έρχονται οι γονείς τους και συζητούν με τους ειδικούς. Περιγράφουν το πρόβλημα που διακρίνουν οι ίδιοι στο παιδί τους και εμείς προσπαθούμε να τους πείσουμε να έλθουν στη Μονάδα μαζί με τα παιδιά για να το αντιμετωπίσουν» δηλώνει προς «Το Βήμα» ο κ. Γ. Κορμάς, επιστημονικός συνεργάτης στη Μονάδα Εφηβικής Υγείας και εκπρόσωπος του ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου. Οπως σημειώνει, δεν έρ χονται όλα τα παιδιά έχοντας συνειδητοποιήσει το πρόβλημά τους. «Ορισμένα έρχονται για να κάνουν το χατίρι των γονιών τους, άλλα πάλι έρχονται με συμπτώματα κατάθλιψης» προσθέτει ο γιατρός, επισημαίνοντας ότι τα παιδιά που εμφανίζουν συμπτώματα εξάρτησης κάνουν χρήση του Διαδικτύου από πέντε ως και οκτώ ώρες την ημέρα.

«Τα παιδιά αυτά με λίγη θέληση και τη στήριξη των γονιών τους πάνε πολύ καλά» τονίζει ο κ. Κορμάς και συμβουλεύει τους γονείς να καλούν την τηλεφωνική γραμμή 800 1180.015 (χωρίς χρέωση) ακόμη κι αν έχουν κάποιες ενδείξεις ότι το παιδί τους αντιμετωπίζει πρόβλημα. Στην ίδια τηλεφωνική γραμμή οι γονείς μπορούν επίσης να αναφέρουν περιστατικά παρενόχλησης των παιδιών τους μέσω του Διαδικτύου.

Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια

Τα παιδιά από μικρή ηλικία παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια, κυρίως βίας. Οπως εξηγεί ο κ. Κορμάς, τα διαδικτυακά παιχνίδια βίας εκτός από την εξάρτηση εξοικειώνουν τα παιδιά με τη βία και άρουν τις αναστολές τους στο αποτρόπαιο αυτό φαινόμενο. Στα μάτια των παιδιών η άσκηση βίας μπορεί να φαίνεται σαν μια συνηθισμένη πράξη, χωρίς εκείνα να συνειδητοποιούν πολλές φορές τις επιπτώσεις της σε εκείνα και στους ενηλίκους.

«Ακόμη και αν τα διαδικτυακά παιχνίδια δεν προκαλέσουν εθισμό, το παιδί χάνει πολύτιμο χρόνο από την εκπαίδευσή του και τη σωματική του άσκηση, τα οποία αποτελούν βασικά στοιχεία της σωστής πνευματικής, βιολογικής και κοινωνικής του ανάπτυξης» σημειώνει. Προσθέτει μάλιστα ότι το παιχνίδι κατά την παιδική ηλικία είναι σημαντικό για το παιδί και θεωρείται προστάδιο της κοινωνικοποίησής του.
Αναφερόμενος ο κ. Κορμάς στα chat rooms, εφιστά την προσοχή τόσο των γονέων όσο και των εφήβων καθώς, όπως λέει, η χρήση τους μπορεί να γίνει εξαιρετικά επικίνδυνη αν τα παιδιά δίνουν τα προσωπικά τους στοιχεία και εμπιστεύονται αγνώστους.

Η σκοτεινή πλευρά του Δικτύου

Μελέτη που διενεργήθηκε από τη Μονάδα Εφηβικής Υγείας της Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με τη συμμετοχή 897 εφήβων ηλικίας 15 ετών, κατέδειξε ότι 19,47% των παιδιών έχουν πρόσβαση σε πορνογραφικό υλικό που «κυκλοφορεί» στο Διαδίκτυο. Ενα άλλο 6,2% παίζει τυχερά παιχνίδια μέσω Διαδικτύου. Περίπου ένα στα δέκα παιδιά χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο για περισσότερες από 20 ώρες την εβδομάδα.
Ειδικότερα, η μελέτη έδειξε ότι:

* Το 53,4% των παιδιών έκανε χρήση του Διαδικτύου για περισσότερο από έναν χρόνο.



* Ενας στους τέσσερις εφήβους έμπαινε καθημερινά στο Ιnternet. * Το 1% των εφήβων είχε «εθιστεί» στο Διαδίκτυο. * Το 12,8% των παιδιών βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον «εθισμό».



* Το 4,2% των παιδιών είχε δεχθεί απειλές μέσω Διαδικτύου.



Από τη μελέτη προκύπτει ότι τα παιδιά που εθίζονται στο Διαδίκτυο μπορεί να παρουσιάζουν και άλλα σοβαρά προβλήματα, όπως υπερκινητικότητα με διάσπαση προσοχής, καταθλιπτική διαταραχή, σχιζοφρένεια, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και διπολική διαταραχή. Επίσης υπάρχει θετική συσχέτιση της εξάρτισης από το Διαδίκτυο με την υπερκινητικότητα, την παραβατικότητα και τις διαταραγμένες διαπροσωπικές σχέσεις.



«Οι κύριοι λόγοι που οδηγούν τον έφηβο στην εξάρτησηείναι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και τα chat rooms»δηλώνει ο κ. Κορμάς και επισημαίνει ότι οι έφηβοι που χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο ωφέλιμα (αναζήτηση πληροφοριών, υπηρεσιών κ.ά.) δεν εθίζονται εύκολα σε αυτό.«Η ενασχόληση με το Διαδίκτυο στο πλαίσιο του σχολειού αποδεικνύεται προστατευτικός παράγοντας έναντι της ανάπτυξης προβληματικής χρήσης»τονίζει.

Κάθε θρανίο κι ένα Η/Υ - Κάθε τάξη κι ένα διαδραστικό πίνακα

Ρεπορτάζ:ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΙΑΚΑΒΑΡΑΣ


Οι μαθητές και των τριών τάξεων του Γυμνασίου το Σεπτέμβριο που θα ανοίξουν τα σχολεία θα βρουν στο θρανίο τους κι έναν Ηλεκτρονικό Υπολογιστή , τελευταίας τεχνολογίας και αντί του μαυροπίνακα με τις κιμωλίες τον διαδραστικό. (σ.σ. για την προμήθεια των υπολογιστών το υπ.Παιδείας θα κάνει σχετικό διαγωνισμό τέλος του μήνα).

Ο κάθε Ηλεκτρονικός Υπολογιστής θα αντιστοιχεί σε δύο μαθητές, οι οποίοι και θα τον χρεωθούν.Προκειμένου και οι εκπαιδευτικοί να είναι προετοιμασμένοι , το υπ. Παιδείας θα ξεκινήσει επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών , 200 ωρών,προκειμένου να είναι σε θέση να οργανώνουν το μάθημά τους σε δικτυακή πλατφόρμα . –Σύμφωνα με τα σχέδια του υπ. Παιδείας θα μπορούν οι μαθητές απ το σπίτι του να συνδέεται μ αυτή τη πλατφόρμα για τα μαθήματα που έκαναν το πρωί

Οι εκπαιδευτικοί που θα αρνηθούν την επιμόρφωση δεν θα μπορούν να εξελιχθούν .

TAXYTHTA

ΨΕΚΑΣΤΕ

View more presentations or Upload your own.

Σεφέρης

Το Κογκρέσο αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 - Η πρώτη σοβαρή διπλωματική ήττα της πολιτικής Νταβούτογλου

Το αμερικανικό Κογκρέσο, ενέκρινε πριν από λίγο το ψήφισμα, που καλεί την Ουάσινγκτον να αναγνωρίσει επίσημα τη γενοκτονία 1.500.000 Αρμενίων από τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις το 1915.


Το ψήφισμα, πρέπει τώρα να περάσει και από τη Γερουσία, αλλά ούτως ή άλλως αποτελεί μια σημαντική ήττα, για την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, η οποία άσκησε τις τελευταίες ημέρες μεγάλες πιέσεις στην κυβέρνηση Ομπάμα.

Το βέβαιο, είναι ότι τόσο οι σχέσεις ΗΠΑ και Τουρκίας, όσο και οι σχέσεις Τουρκίας - Αρμενίας, θα δοκιμαστούν το προσεχές διάστημα.

Ίσως μάλιστα και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Ηττημένη είναι η νεο-Οθωμανική πολιτική τους υπουργού των Εξωτερικών Α. Νταβούτογλου, ο οποίος θα βρεθεί στο εξής σε δύσκολη θέση, να εξηγήσει την πολιτική "μηδενικών προβλημάτων" με τις γειτονικές χώρες.

Ζολώτα ακόλουθοι

Ο Ξενοφών Ζολώτας ως πρέσβης της της ελληνικής γλώσσας εκφώνησε ενώπιον του ΔΝΤ ένα λόγο στα ελληνικά χρησιμοποιώντας την αγγλική, προκαλώντας παγκόσμια αίσθηση.  Ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας, από τον απροσδόκητο λόγο του στις 26 Σεπτεμβρίου 1957, ενώπιον του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, σε μία από τις πιο ουσιαστικές του ενέργειες για την προβολή της ελληνικής γλώσσας. Ο εκλιπών, μίλησε ελληνικά και τον κατάλαβαν όλοι γιατί χρησιμοποίησε ατόφια την αγγλική γλώσσα! Επακολούθησε ανυπόκριτος ενθουσιασμός και χειροκροτήματα από όρθιους τους συνέδρους. Την επομένη είχαν πρωτοσέλιδο το λόγο του οι "New York Times" και η "Washington Post", περνώντας σε όλο τον κόσμο το μήνυμα, ότι η ελληνική γλώσσα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να λειτουργήσει σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες. 

"Kyrie, I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas. With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized. Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe. In parallel, a Panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic. I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my euharistia to you, Kyrie to the eugenic arid generous American Ethnos and to the organizes and protagonists of his Amphictyony and the gastronomic symposia". 

Το 1998 ο ελληνικής καταγωγής καθηγητής Γιάννης Καλαράς έκανε κάτι αντίστοιχο, θέλοντας να δείξει τη σπουδαιότητα και την καθοριστική επίδραση της ελληνικής γλώσσας στο δυτικό πολιτισμό.

"Economic systems basically symbolize the philosophy and the ideology of their party. In a democratic political system, ideology and dialogue characterize the basic methodology and strategy of the politicians. However, systems like monarchy tyrany, or oligarchy, are stigmatized with megaeconomic and social problems. When monarchs or tyrants were dethroned, they nostalgically agonized how to bring anarchy, so that they may be enthroned again. Their chronic egomania and megalomania, their apathy for philanthropy and their aenigmatic, problematic and pathetic logic, periodically stigmatized the political arena. Tyrants symbolize anarchy, phobia, panic, chronic epidemy and paralysis of the socioeconomic system.

The agora was the physical location where politicians, philosophers and scholars would analyze the problems generated by monarchy, tyranny and periodically aristocracy.

The basic methodology was dialogue, rhetoric or poetry. The dialogue was characterized by synthesis analysis, and synopsis, a systematic phenomenon in every epistimologist’s phraseology.

The rhetoric was pragmatic, yet charesmatic, characterized by harmony, magnetic fantasy and practical talent. Historians and chronographers have systematically shown that charesmatic politicians electrified the odium or the agora with their rhetoric, in which they used cosmetic epithets, eclectic idioms, metaphors, paradigms and paradoxical phraseological idiosyncrasies.

Classical poets, satyrs, scholars and philosophers emphatically critisized the anemic tyrants for their catastrophic and scandaleous egomania. Paradoxically, inspite their idiosyncracies, some tyrants, like Periandros the Corinthian, were charesmatic, philanthropic and sympathetic

to the economic problems and social climate. Some of them, who strategized their economics ethically and logically, created economic euphoria, which allowed architects to build odiums and theaters to practice music and drama, gymnasiums and stadiums to organize athletisism. Most of them, however, had the syndrome of apathy, autocracy, autarchy, empathy, were myopic and spasmodic egomaniacs, who antagonized everything that demonstrated an antithesis.

However, the climax of ideology, dialogue, epistimology, philosophy, logic and harmony, are practiced in a democratic system. Here you have the forum at the agora, where politics and socioeconomics are analyzed by politicians, academicians and scholars. Politicians antagonized the philosophers and scholars on ideology and practicality of economic systems and ideas. They both, however, emphasized ethicacy, ideology, logic and harmonious political atmosphere.

History has no parallel paradigm of a politician with character and charisma, like Pericles the Athenian, whose scholastic and stochastic dynamism, rhetoric, fantasy, energy and ideology characterized him as the ARCHITECT OF THE ATHENIAN DEMOCRACY.

Νομίζω ότι είναι ελληνικά και μόνο ελληνικά. Εσείς τι λέτε;

Η πολιτική αλογία πηγάζει από το σχολείο

Ποια είναι η πρώτη (υπ’ αριθμόν ένα) αιτία κακοδαιμονίας της χώρας σήμερα; Ανεπιφύλακτα θα ψήφιζα: η αλογία, η έκλειψη της λογικής, ο παραλογισμός.
Σαν σε κυνήγι μαγισσών κυνηγάμε σκάνδαλα πολιτικών. Σκάνδαλα σε ατέρμονη αλληλουχία. Δεν μας ενδιαφέρει η ολοφάνερη κοινή αιτία όλων των σκανδάλων, δεν προσπαθούμε να εξαλείψουμε την αιτία ώστε να λείψουν τα σκάνδαλα. Το κυνήγι των σκανδάλων έχει αυτονομηθεί καθεαυτό, είναι αυτοσκοπός – χρειαζόμαστε το κυνήγι, όχι την εξάλειψη των σκανδάλων.
Κι αυτό, επειδή η παρανοϊκή φενάκη, που τη λογαριάζουμε σαν πολιτικό βίο, λειτουργεί στη βάση της πρόκλησης και της διαχείρισης εντυπώσεων – δεν έχει σχέση ούτε με πραγματικά προβλήματα ούτε με πραγματική προσπάθεια λύσης προβλημάτων. Καίρια πτυχή αυτού του παιχνιδιού των εντυπώσεων είναι το κυνήγι των σκανδάλων. Αυτό ρίχνει κυβερνήσεις, το κυνήγι - παιχνίδι των εντυπώσεων, όχι η πραγματικότητα του διεφθαρμένου κομματικού παρακράτους, των ανίκανων κυβερνήσεων, των κωμικά ολίγιστων αρχηγών.
Το 1989, το 1993, το 2004 ο λαός καταψήφισε σκάνδαλα, δεν υπερψήφισε καινοτόμες πολιτικές προτάσεις. Ψήφισε ποντάροντας στην ελπίδα λιγότερων ή ευφυέστερα συγκαλυμμένων σκανδάλων, όχι σε μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα ρεαλιστικής εξάλειψης των προϋποθέσεων που γεννάνε τα σκάνδαλα. Οπως στις δημοσκοπήσεις θεωρεί ο λαός, πάντοτε, καταλληλότερο για πρωθυπουργό τον υπάρχοντα πρωθυπουργό, έστω και αν αποδοκιμάζει συντριπτικά την πολιτική του και το κόμμα του, έτσι και με την ψήφο του στην κάλπη θεωρεί ο λαός άγγελο - εξολοθρευτή των σκανδάλων τον πιο πρόσφατο καταγγέλτη σκανδάλων, έστω και αν ήταν ο ίδιος ο καταγγέλτης πριν από λίγα χρόνια δεινά καταγγελλόμενος. Ιλιγγος παραλογισμού.
Ναι, συναινούν οι ψηφοφόροι στο κυνήγι των μαγισσών, στο στημένο παιχνίδι των εντυπώσεων. Γι’ αυτό και παραμένει ανατριχιαστικά ανήθικη η αδιαφορία των πολιτικών για τα πραγματικά προβλήματα, τον πόνο, την αδικία, τον βασανισμό του πολίτη. Ο πολίτης με την ψήφο του τους επιτρέπει να παίζουν αδιάντροπα μαζί του, αυτός, δίχως αντιστάσεις λογικής, γίνεται έρμαιο των «επικοινωνιακών» τεχνασμάτων της κομματοκρατίας, τεχνασμάτων πρόκλησης και διαχείρισης εντυπώσεων. Να γιατί λέμε ότι ο παραλογισμός, η αλογία, είναι το πρώτο (υπ’ αριθμόν ένα) αίτιο κακοδαιμονίας της χώρας.
Βλέπει και ξέρει ο πολίτης ότι αυτοί που καταγγέλλουν σήμερα τα σκάνδαλα στην ακτοπλοΐα, είναι οι ίδιοι που χθες μοιράζονταν με τα δικά τους λαμόγια την καταλήστευση των άγονων γραμμών, οι ίδιοι που τους βαραίνει καίρια ενοχή για τον φρικώδη πνιγμό των ογδόντα τεσσάρων ψυχών στο «Σαμίνα». Και αυτοί που κόπτονται για τα σκάνδαλα της Ζήμενς ή του Βατοπεδίου είναι οι ίδιοι που πρώτοι εντόπισαν την κότα με τα χρυσά αυγά, αλλά τους πρόλαβαν οι ατζαμήδες, οι ανίκανοι να κρύψουν τις πομπές τους. Τα ξέρει αυτά ο πολίτης και μύρια ανάλογα, αλλά δεν συνδέει τις επικαιρικές εντυπώσεις με την ιστορική του μνήμη. Την ψήφο του την κατευθύνει ο πιο πρόσφατος συνεπαρμός, όχι η λογική πραγματιστική σύνδεσή της με τα ρεαλιστικά δεδομένα της εμπειρίας του.
Η ψήφος μεγάλης, κρίσιμης για το εκλογικό αποτέλεσμα μερίδας πολιτών είναι φανερό ότι υπακούει σε εξωλογικές παρορμήσεις: σε απηχήσεις μυστικιστικών οραματισμών εγκεντρισμένων στον παιδικό ψυχισμό από την ατμόσφαιρα του πατρικού σπιτιού, σε φαντασιώσεις οφειλόμενης «μάχης» για την «Αριστερά» ή για τη «Δεξιά», όπως μας φάνταξαν στα νεανικά μας διαβάσματα από βιβλία και μπροσούρες εισαγόμενων ιδεολογημάτων. Και πρέπει να είναι ασήμαντος ο αριθμός των ψηφοφόρων που κάθεται να λογαριάσει, λογικά και ψύχραιμα, τι θετικό και ποιες συμφορές επισώρευσε κάθε κόμμα και κάθε αρχηγός στη χώρα – πόσα από τα επιφανή στελέχη των μεταδικτατορικών «κομμάτων εξουσίας» θα εξέτιαν σήμερα βαρύτατες ποινές κάθειρξης, αν λειτουργούσε δημοκρατική, ορθολογική νομοθεσία περί ευθύνης (και συνυπευθυνότητας) υπουργών.
Αν η ψήφος των σημερινών Ελλήνων ήταν κατά πλειονότητα καρπός ορθολογικής στάθμισης και υπεύθυνης κρίσης, τα υπάρχοντα σήμερα στη Βουλή κόμματα θα είχαν προ πολλού αφανιστεί από προσώπου γης. Ποια λογική θα επέτρεπε στον πολίτη να αναθέτει τη διαχείριση της ζωής του και του μέλλοντος των παιδιών του σε φτηνούς επαγγελματίες του εντυπωσιασμού, ανθρώπους ψυχοπαθολογικά παγιδευμένους στην ιδιοτέλεια και στην εξουσιολαγνεία, διασυρμένους για την κωμικοτραγική ανικανότητά τους και τα εγκληματικής ασυνειδησίας λάθη τους;
Η αλογία, η έκλειψη της λογικής, ο παραλογισμός δεν είναι συμπτώματα που προέκυψαν αναίτια και τυχαία στην ελλαδική κοινωνία. Είναι οργανικές συνέπειες της εκπαίδευσής μας των Ελλήνων, του εκπαιδευτικού στην Ελλάδα συστήματος, εδώ και μισό περίπου αιώνα. Από την πρώτη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» που επιχείρησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στη δεκαετία του 1950, ο στόχος ήταν επιπόλαια χρησιμοθηρικός: Να πλουτιστεί η διδακτέα στην εκπαίδευση ύλη με πληροφοριακό υλικό για τα καινούργια θησαυρίσματα γνώσης που προσπορίζει η ραγδαία εξέλιξη των επιστημών. Και να συνδεθεί αυτή η «εκσυγχρονισμένη» πληροφόρηση με τις ανάγκες και σκοπιμότητες της παραγωγικής διαδικασίας, της οικονομικής ανάπτυξης.
Πενήντα χρόνια τώρα η εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι παγιδευμένη σε αυτή τη χρησιμοθηρική προτεραιότητα «ενημερωτικής» επάρκειας της διδακτέας ύλης. Πρωτεύον εκπαιδευτικό ζητούμενο (δηλαδή πρώτιστος κοινωνικός στόχος της εκπαίδευσης) δεν είναι η άσκηση του μαθητή στην κριτική σκέψη, στη δημιουργική φαντασία και αυτενέργεια, στο πού και πώς θα βρει την πληροφορία, πώς θα ελέγξει την εγκυρότητά της. Γι’ αυτό και προτεραιότητα στην εκπαίδευση δεν έχει η γλώσσα ως λογική ούτε τα μαθηματικά ως γλώσσα. Στόχος είναι η κονσερβοποιημένη πληροφοριακή «ενημερότητα», δηλαδή η απομνημόνευση. Αποκλειστικός τρόπος διδασκαλίας είναι οι από έδρας «παραδόσεις» και κυρίαρχο εξεταστικό σύστημα... η αντιγραφή!
Με αυτά τα δεδομένα, θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει, σε οποιαδήποτε τάξη του σχολείου, μάθημα, λ. χ., Κριτικής Ανάγνωσης του Τύπου ή μάθημα Συγκριτικής των Πολιτευμάτων; Το ελλαδικό εκπαιδευτικό σύστημα, θελημένα ή συμπτωματικά, αντανακλά την όλη αποχαυνωτική παραζάλη του καταναλωτικού ευδαιμονισμού που συνέχει την ελλαδική κοινωνία. Ετοιμάζει κομματικούς οπαδούς, όχι πολίτες, αφιονισμένους συνδικαλιστές (από το δημοτικό κιόλας σχολείο) που μαθαίνουν να εκβιάζουν, όχι να σκέπτονται – ετοιμάζει παθητικούς καταναλωτές, όχι ανθρώπους που μπορούν να ξεχωρίσουν ποιότητες.
Αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα συντηρεί και διαιωνίζει τη συλλογική ντροπή που είναι τα κόμματα του ελλαδικού κοινοβουλίου σήμερα. Γι’ αυτό και το μόνο που έχουν να πουν για την παιδεία τα κόμματα (τα ίδια ή οι εκάστοτε «σοφοί» παρατρεχάμενοί τους) είναι ότι θα αυξήσουν τα κονδύλια ή θα ξεκινήσουν εξ υπαρχής «διάλογο» ή θα βελτιώσουν το «σύστημα» μετάβασης από τα εξαχρειωμένα σχολειά στα διαλυμένα πανεπιστήμια.
Tου Χρήστου Γιανναρά
 Καθημερινή