Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Ηλεκτρονικό βιβλίο "Πασχαλινά διηγήματα"


«Πασχαλινά Διηγήματα»
Συγγραφέας: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Επιμέλεια έκδοσης: schooltime.gr
(Δωρεάν e-book με ελεύθερη διανομή)
Περιγραφή: Συλλογή διηγημάτων του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Εκδόθηκε το 1912, έναν χρόνο μετά τον θάνατό του. Περιλαμβάνει τέσσερα διηγήματα με θέμα το Πάσχα: «Εξοχική Λαμπρή», « Η Τελευταία Βαπτιστική», «Στην Αγι’ Αναστάσα», «Λαμπριάτικος Ψάλτης».
Κατεβάστε το βιβλίο σε μορφή pdf

Λήψη εδώ

Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

Αφιέρωμα στον Κ. Π. Καβάφη από τον Προοδευτικό Σύλλογο Κυριών




Ο Προοδευτικός Σύλλογος Κυριών Καστοριάς διοργανώνει 
την Κυριακή των Βαΐων 28 Απριλίου 2013 
και ώρα 20:00 μ.μ. 
στο Μπαϊρακτάρειο Ωδείο Καστοριάς 
ένα αφιέρωμα στον Κ.Π. Καβάφη 
για τα 150 χρόνια από την γέννησή του. 
Τη βραδιά θα πλαισιώνει μουσικά 
το σχήμα Dolce String Ensemble. 

Τρίτη 23 Απριλίου 2013

Διοργάνωση ημερήσιας εκδρομής


Ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Καστοριάς διοργανώνει ημερήσια εκδρομή στους αρχαιολογικούς χώρους της Αρχαίας Πέλλας και των Λευκαδίων Νάουσας, την Κυριακή 19 Μαΐου 2013.
Οδηγός Μουσείου Πέλλας
                Το πρόγραμμα της επίσκεψης περιλαμβάνει:
-          Αναχώρηση στις 8.00 π.μ. από την Καστοριά (χώρος λαϊκής αγοράς).
-          Ξενάγηση στον αρχαιολογικό χώρο και το νέο αρχαιολογικό Μουσείο Πέλλας.
-    Ξενάγηση στους μακεδονικούς τάφους στα Λευκάδια Νάουσας και στη Σχολή του Αριστοτέλη, στον αρχαιολογικό χώρο της Μίεζας Ημαθίας.
-          Γεύμα στο Αρκοχώρι Ημαθίας.
-          Επιστροφή στην Καστοριά αργά το απόγευμα.
Η μετάβαση θα γίνει με ένα λεωφορείο 50 θέσεων και το κόστος συμμετοχής ανέρχεται στα 12 € κατ’ άτομο.
Παρακαλούνται όσοι ενδιαφέρονται να δηλώσουν συμμετοχή έως τη Μεγάλη Πέμπτη 2 Μαΐου 2013 στο e-mail: synfikas@gmail.com ή τηλεφωνικώς στα 6944774417 (Διονυσία Νημά) και 6937118567 (Στέλλα Μπίλιου) .
Για την καλύτερη επικοινωνία παρακαλούμε να δηλώσετε τα παρακάτω στοιχεία: ονοματεπώνυμο, κινητό τηλέφωνο και e-mail επικοινωνίας.
Εάν οι συμμετοχές υπερβούν τις θέσεις του λεωφορείου, θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Αποτελέσματα 1ου Διαγωνισμού Ορθογραφίας


Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία ο 1ος Διαγωνισμός Ορθογραφίας για μαθητές Γ΄ Γυμνασίου που οργάνωσε ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Καστοριάς. Ο διαγωνισμός διήρκεσε από τις 9.00 π.μ. έως τις 17.00 μ.μ. και συμμετείχαν 71 μαθητές από σχολεία όλης της Π.Ε. Καστοριάς. Οι μαθητές διαγωνίστηκαν με ευγενή άμιλλα σε λέξεις διαβαθμισμένης δυσκολίας. Από τη βαθμολογία προέκυψε η παρακάτω με σειρά κατάταξης δεκάδα:
1.      Μάνου Δήμητρα του Πέτρου (4ο Γυμνάσιο Καστοριάς)
2.      Χασάπη Όλγα του Δημητρίου (2ο Γυμνάσιο Άργους Ορεστικού)
3.      Κωτσόπουλος Αλέξανδρος του Χρήστου (1ο Γυμνάσιο Καστοριάς)
4.      Δέδες Κων/νος του Βασιλείου (3ο Γυμνάσιο Καστοριάς)
5.      Ζήνδρου Αθηνά του Βασιλείου (4ο Γυμνάσιο Καστοριάς)
6.      Κέφας Σωκράτης του Δημήτριου (1ο Γυμνάσιο Άργους Ορεστικού)
7.      Κυριάζου Καλλιρρόη του Νικολάου (3ο Γυμνάσιο Καστοριάς)
8.      Αζέμης Δημήτριος του Χρήστου (2ο Γυμνάσιο Άργους Ορεστικού)
9.      Βανικιώτη Ραφαηλία  του Γεωργίου (Γυμνάσιο Μεσοποταμίας)
10.  Τοτονίδου Λουκία του Ιωάννη (Γυμνάσιο Μανιάκων)
Τα βραβεία απονεμήθηκαν στους τρεις πρώτους.
Όλοι οι συμμετέχοντες έλαβαν αναμνηστικό δίπλωμα και βιβλία, τα οποία ήταν ευγενική προσφορά των βιβλιοπωλείων, των Δημοτικών Βιβλιοθηκών της Π.Ε. Καστοριάς, της ίδιας της Περιφερειακής Ενότητας Καστοριάς και του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα.
Οι μαθητές που διακρίθηκαν αξίζουν θερμά συγχαρητήρια για την επιτυχία τους, ενώ όλοι όσοι συμμετείχαν είναι αξιέπαινοι για την προσπάθειά τους. Μεγαλύτερο κέρδος για όλους τους συμμετέχοντες μαθητές υπήρξε η ενασχόλησή τους με την ελληνική γλώσσα και η δυναμική παρουσία τους σε μια δημόσια διαδικασία.
Από τη μεριά μας οφείλουμε να ευχαριστήσουμε την κ. Γλυκερία Ευαγγέλου, Διευθύντρια του 4ου Γυμνασίου Καστοριάς, για τη φιλοξενία και τις φιλολόγους που εναλλάχθηκαν στην κριτική επιτροπή: Θεοδότα Αντωνιάδου, Γλυκερία Ευαγγέλου, Αθηνά Κολτσίδα, Ευανθία Λάμπρου, Βασιλική Μαυροδήμου, Καλλινίκη Παπαδημητρίου, Μαρία Παπαδοπούλου, Ελένη Πιτούλη και Δήμητρα Σαββουλίδου.
Επίσης ευχαριστούμε το ΚΕΠΛΗΝΕΤ Καστοριάς και την καθηγήτρια πληροφορικής κ. Ειρήνη Παπανικολάου για την τεχνική βοήθεια στην ηλεκτρονική καταχώρηση και έκδοση των αποτελεσμάτων, το Γυμνάσιο Πενταβρύσου για την παραχώρηση του φορητού πίνακα και τέλος τους κκ. Γιάννη Πανταζόπουλο, καθηγητή πληροφορικής, Ελευθερία Πρωτόγερου και Κατερίνα Ξανθά, καθηγήτριες εικαστικών για την επιμέλεια της αφίσας, των αναμνηστικών και του διακόσμου της αίθουσας αντίστοιχα.
Για τυχόν λάθη ή παραλείψεις κατά την πρώτη αυτή απόπειρα ζητούμε συγγνώμη και επιφυλασσόμαστε για μια αρτιότερη μελλοντική διοργάνωση. 

Στιγμές από τον πολύωρο διαγωνισμό:




Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

1ος Διαγωνισμός Ορθογραφίας



Από τη μεριά μας ως ΣΦΚ οφείλουμε να ευχαριστήσουμε όλους όσοι συνεργάστηκαν και βοήθησαν στη διοργάνωση, είτε με την τεχνική τους στήριξη είτε με την ευγενική χορηγία των βιβλίων, που θα δοθούν ως δώρα στους μαθητές. Η συνεισφορά όλων στην πρώτη αυτή προσπάθεια ήταν πραγματικά πολύτιμη. 

Λεπτομέρειες και πρόγραμμα του διαγωνισμού εδώ.

Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Παρουσίαση βιβλίου από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Καστοριάς

Η Δημοτική βιβλiοθήκη Καστοριάς, 
το βιβλιοπωλείο ΑΛ-ΠΑ books 
και οι εκδόσεις Ψυχογιός 
σας προσκαλούν 
στην παρουσίαση του νέου βιβλίου 
της Μαρίας Τζιρίτα “ΖΩΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ”
Παρασκευή 19 Απριλίου στις 19:30 μ.μ 

στο Δημαρχείο Καστοριάς
θα προλογίσει 
η φιλόλογος Ανδρομάχη Τζήμα

Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

Μπρέχτ από μαθητές του 4ου Γυμνασίου Καστοριάς

Η όπερα “Αυτός που λέει ναί” είναι μια διασκευή του γιαπωνέζικου έργου “Τανικό” του συγγραφέα Τσεντσίκου(1405-1468).
Το “Τανικό” θυμίζει έντονα την αρχαία τραγωδία, στο ότι το μυθικό στοιχείο είναι τόσο καθοριστικό, που δεν αφήνει περιθώρια για λογικές λύσεις.
Η αρχική διασκευή του Μπ.Μπρέχτ στο “Αυτός που λέει ναί”, δέχτηκε σφοδρές αρνητικές κριτικές για αποθέωση της βαναυσότητας, αφού  η κεντρική διδαχή του έργου-για κάποιους κριτικούς-ήταν “πάνω απ΄όλα παιδί μου να  είσαι υπάκουος στην παράδοση, δίχως ποτέ να την εξετάζεις ,όσο φρικτά παράλογη και να σου φαίνεται αυτή”.
Συγχρόνως όμως σημείωσε τεράστια επιτυχία σε χριστιανικούς κύκλους και κρατικά ιδρύματα  !
Ο Μπρέχτ πρόθυμος να διδάσκεται, έσπευσε να  τροποποιήσει την διασκευή!!
Αποφάσισε να ξαναγράψει το “Αυτός που λέει ναί”, το οποίο μέσα σε λίγους μήνες είχε μετατραπεί σε δύο καινούργια έργα τα :“Αυτός που λέει ναι” και “Αυτός που λέει όχι”.
Ετσι στην δεύτερη διασκευή του “Αυτός που λέει ναί”, ο θάνατος είναι αναγκαίος για λογικούς , κοινωνικούς λόγους (αυτοθυσία και αυταπάρνηση του παιδιού για να σωθεί το χωριό απο την αρρώστια).
Στο “Αυτός που λέει όχι” , μέσα απο τον μονόλογο του παιδιού, που συγκινεί για το θάρρος και την λογική του, ο Μπρέχτ καλεί σε σκέψη , προτού κάποιος δώσει την συγκατάθεση του σε κάτι τόσο σοβαρό όσο η απώλεια της ζωής του-καλεί για ανυπακοή, για αμφισβήτηση των αξιών που τιμώνται άκριτα και παρουσιάζονται ως αιώνιες.
Τα δύο έργα δεν αλληλοαποκλείονται, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται, γιαυτό ο συγγραφέας τους λέει πως  :“θα ήταν σωστό τα δύο μικρά αυτά έργα να μην παίζονταν το ένα δίχως το άλλο”.

Το 4ο Γυμνάσιο και το 1ο Γυμνάσιο Καστοριάς παρουσιάζουν 
την θεατρική παράσταση “Αυτός που λέει Ναι και  Αυτός που λέει Όχι” 
του Bertolt Brecht  
την Κυριακή 14 Απριλίου, ώρα 20:00  
στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του 4ου Γυμνασίου Καστοριάς.

Τετάρτη 10 Απριλίου 2013

Θεατρική Παράσταση προς τιμήν της συγγραφέως Λένας Μερίκα - Πρόγραμμα εκδηλώσεων



Στο πλαίσιο της προώθησης της φιλαναγνωσίας και του ανοίγματος του σχολείου στην τοπική κοινωνία, η Σχολική Βιβλιοθήκη του Γυμνασίου Κορησού με την Πολιτιστική Ομάδα του σχολείου «Λέσχη Ανάγνωσης και Θεάτρου» σε συνεργασία με τη Δημοτική Βιβλιοθήκη του Άργους Ορεστικού και τα εξής σχολεία: 3ο Νηπιαγωγείο Άργους Ορεστικού, 1ο  Δημοτικό Άργους Ορεστικού,  9ο Δημοτικό Καστοριάς και 1ο  και 2ο  Λύκειο  Καστοριάς  θα  υποδεχτούν στην Καστοριά την αγαπημένη συγγραφέα  Λένα Μερίκα.
Η Λένα Μερίκα ήταν η πρώτη συγγραφέας που ήρθε στο σχολείο μας  το 2005 κι ακολούθησε μια πλειάδα συγγραφέων των οποίων έργα παρουσίασε η Θεατρική Ομάδα του σχολείου: Άλκη Ζέη 2006, Ελένη Δικαίου, Ελένη Χωρεάνθη 2007, Πόλυ Βασιλάκη, Σοφία Μαντουβάλου, Ναννίνα Σακκά, Φίλιππος Μανδηλαράς 2008, Αργυρώ Κοκορέλη, Χαρά Γιαννακοπούλου, Νίκος Θεοδοσίου 2009, Ελένη Πριοβόλου 2010, Αντώνης Παπαθεοδούλου, Μυρτώ Δεληβοριά 2011, Λήδα Βαρβαρούση, Μαρία Δανιήλ 2012.
Θέλοντας λοιπόν να τιμήσουμε την πρώτη μας συγγραφέα, η οποία αφιέρωσε δύο βιβλία στους μικρούς αναγνώστες της περιοχής μας «Κι αν μ΄ αγαπάει στ΄ αλήθεια;» και «SOS Kορίτσι σε κρίση» οργανώνουμε επισκέψεις της συγγραφέως ως εξής:
- Πέμπτη 18/4 πρωί 1ο Δημοτικό Άργους Ορεστικού, 3ο Νηπιαγωγείο Άργους Ορεστικού, 9ο Δημοτικό Καστοριάς
- Πέμπτη 18/4 και ώρα 19.00-21.00 Δημοτική Βιβλιοθήκη Άργους Ορεστικού «Γνωριμία με τη συγγραφέα» ανοιχτή για το κοινό.
- Παρασκευή 19/4 πρωί Γυμνάσιο Κορησού, 1ο και 2ο Λύκειο Καστοριάς και Σχολική Βιβλιοθήκη 2ου Λυκείου
- Παρασκευή 19/4 και ώρα 18.00-20.30  Βιβλιοπωλείο Μικρός Πρίγκιπας
Τελική εκδήλωση-παρουσίαση θα γίνει στο  νέο Πολιτιστικό Κέντρο του Άργους Ορεστικού το Σάββατο 20 Απρίλη 2013 και ώρα 18.00 με  θεατρική απόδοση του συνόλου του έργου της που αφορά την προσχολική, πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια βαθμίδα εκπαίδευσης καθώς και την λογοτεχνία ενηλίκων.

Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Πρόσκληση σε θεατρική παράσταση από το 2ο Λύκειο Καστοριάς


Είσοδος Ελεύθερη

Νίκος Καββαδίας, ο ποιητής των θαλασσών. Κι ένα μελοποιημένο ποίημα του: Γκεβάρα




Νίκος Καββαδίας (1910-1975): ήταν ένα περίεργο κράμα ανθρώπου και ποιητή. Σαν φτιαγμένος από διαφορετική πάστα. Η ποίηση του χαρακτηριστική. Από την πρώτη στροφή καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για ποίημα του Μαραμπού (όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν οι φίλοι).
Της Έφης Μήτσιου


Από πολύ μικρή ηλικία άρχισε την ποιητική του συγγραφή. Στα 18 χρόνια μπάρκαρε για πρώτη φορά. Η θάλασσα και τα ταξίδια του έμελλαν να τον σημαδέψουν για πάντα, μιας και έγιναν πηγή έμπνευσης και αναφοράς σε όλα του τα έργα.

Το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου τον αναγκάζει να μείνει στην στεριά, ενώ στέλνεται στο αλβανικό μέτωπο. Συμμετέχει στην αντίσταση κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ενώ στην περίοδο του Εμφυλίου, από το 1945 έως το 1946 τίθεται επικεφαλής του ΕΑΜ Λογοτεχνών – Ποιητών. Θέση όμως που θα εγκαταλείψει για να ξαναγυρίσει εκεί που νιώθει ελεύθερος, στα καράβια.

Ο Θανάσης Βαλτινός γράφει
χαρακτηριστικά για τη σχέση του ποιητή με την Aριστερά:


«Ο Καββαδίας δεν ήταν πολιτικοποιημένος με τη στενή έννοια. Ένα άλλο κομμάτι της ποιητικής του ιδιοφυΐας ήταν ότι δεν τη ρητόρευσε ποτέ τη σχέση του με όλα αυτά τα θέματα που τον απασχολούσαν. Δεν το έκανε ποτέ με βαρύγδουπο τρόπο, που το έκαναν άλλοι, ταλανίζοντας τη λογοτεχνία μας. Υπάρχει τόσο πολύ σαβούρα, που πρέπει να πεταχτεί από πάνω μας. Όλο αυτό το σπουδαίο υλικό (πόλεμος, κατοχή, χούντα κ.τ.λ.) κακόπαθε πολύ. Είναι σπάνιες οι περιπτώσεις των ανθρώπων που ούτε μεταχειρίσθηκαν, ούτε εκμεταλλεύτηκαν ευκαιριακά αβανταδόρικα τέτοια θέματα. Ο Καββαδίας αποτελεί εξαίρεση».


Ποίηση καθαρά βιωματική. Η θάλασσα αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης. Τα ποιήματα του χαρακτηρίζονται από ιδιωματισμούς ξεφεύγοντας από την παραδοσιακή νεοελληνική ποίηση: Εξωτισμός, κοσμοπολιτισμός, υπερεαλισμός, στοιχεία οδηγούν τον αναγνώστη να δραπετεύσει από τα όρια της πραγματικότητας. Περιγραφές από καυγάδες, πληρωμένους έρωτες, ιθαγενείς… Τυχοδιώκτης, σαν ένας άλλος Δον Κιχώτης, να κυνηγά θαλάσσιους ανεμόμυλους.


Ο ποιητής των θαλασσών άφησε παρακαταθήκη μικρό σε έκταση έργο, όμως αυτό δεν μειώνει διόλου την αξία του. Τρείς ποιητικές συλλογές, ένα μυθιστόρημα και τρία πεζογραφήματα. Ανήκε στην γενιά του ’30 μαζί με τους Σεφέρη, Εμπειρίκο, Εγγονόπουλο κ.α.

Πέθανε το 1975 στην Αθήνα αφού υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο. Τελικά, παρόλο που δεν το ήθελε, είχε μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες…
Πηγή: tvxs

Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

Τι δεν θα βρεις σε ένα μουσείο. Πέντε παιδιά που πάσχουν από αυτισμό ζωγραφίζουν αυτό που αισθάνονται, αυτό που σκέφτονται, αυτό που τους συμβαίνει.


►Πέντε παιδιά που πάσχουν από αυτισμό ζωγραφίζουν αυτό που αισθάνονται, αυτό που σκέφτονται, αυτό που τους συμβαίνει. Ένας λύκος που ουρλιάζει, ένας φανταστικός χάρτης πόλης και κάτι που θυμίζει κυβισμό από παιδιά 10 έως 14 χρονών.


◄Wout Devolder, ηλικία 14 χρονών, "ο λύκος"


"Στις 8 Μαΐου 2008, ο ανιψιός μου Μπεν και η ανιψιά μου Σαν πέθαναν σε μια πυρκαγιά. Ημουν πολυ στεναχωρημένος και δεν είχα λόγια να εκφρασω την απογνωσή μου. Έτσι ζωγράφισα αυτόν τον λύκο".











►του Josh Peddle, ηλικία 12 χρονών "Αλλαγή εποχών"

















◄του Wil C. Kerner, ηλικία 12 χρονών, "Pals"

Aπο τη γιαγιά του: "Για να μπορέσει να καταλάβει κάποιος το έργο αυτό πρέπει να εστιάσει στο αυτι του γαιδάρου. Τέσσερις εκφρασεις προσώπου μας δείχνουν τα κακά παιδιά που μεταμορφωνονται σε γαϊδούρια στην ταινία "πινόκιο", και ο μωβ πινόκιο αναρωτιέται τι να κάνει. Είναι πολύ αργά για το τρομοκρατημένο κίτρινο προσωπο. Το πράσινο τραπέζιο αγνοεί την μοίρα του και και μπλε πρόσωπο κοιτάει μακριά, ελπίζοντας να μην το εχουν συμπεριλάβει πουθενά".





►του Felix, 11 χρονών, "φανταστικος χάρτης πόλης"

"Συνήθως ξεκινάω σχεδιάζοντας έναν δρόμο σε διαφορετικά σημεία του χαρτιού μου. Καθε δρόμο τον κάνω να μεγαλώνει μέσα απο τον άλλον. Μελετάω χάρτες δρόμων και άτλαντες με μεγάλη λεπτομέρεια και παρατηρώ τα ταξίδια που κάνουμε στο Google Earth".

▲του David Barth, ηλικία 10 χρονών

Απο τη μητέρα του: "Οι ζωγραφιές του πολύ συχνά δείχνουν την κάθε του έμμονη ιδέα. Δεν είνα δύσκολο να καταλάβει κανείς αυτον τον καιρό τι τον κρατάει απασχολημένο. Η ζωγραφιά αυτή έχει πάνω απο 400 πουλιά πάνω της, γνωρίζοντας το ονόματα και τα είδη τους ακόμα και στα λατινικά!"

ΠΗΓΉ: http://enfo.gr/ar1653

Τρίτη 2 Απριλίου 2013

"Γκρεμίστε τα όλα.."

Απόσπασμα από συνέντευξη της Δρ. Πολυξένης Βελένη, Διευθύντριας του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης με αφορμή τα σημαντικά ευρήματα κατά τις ανασκαφές στον σταθμό του μετρό Θεσσαλονίκης στην οδό Βενιζέλου.
Ας αναζητήσουμε αναλογίες με όσα συμβαίνουν (ή δεν συμβαίνουν) στην Καστοριά, πόλη-μνημείο της βυζαντινής, οθωμανικής και νεότερης περιόδου.

... Μήπως όμως το δίλημμα «ή Μετρό ή αρχαία» πλήξει για μία ακόμα φορά τα ίδια τα ευρήματα;
Το δίλημμα είναι απολύτως ψευδεπίγραφο, δόλιο και έχει αποκλειστικό στόχο να παραπλανήσει και να διαχειριστεί ένα κοινό ημιμαθές και άβουλο, γιατί αυτοί που γνωρίζουν αντιλαμβάνονται αμέσως την υστεροβουλία του. Διότι θα πρέπει να καταλάβουν αυτοί που το θέτουν και να το μάθουν όσοι δεν το γνωρίζουν, ότι τίποτε δεν είναι πάνω από τις αρχαιότητες, βάσει του ελληνικού συντάγματος, και επομένως οι αρχαιότητες δεν τίθενται ποτέ, μα ποτέ υπό αμφισβήτηση, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για ένα τέτοιας έκτασης και τόσο καλής διατήρησης πολεοδομικό σύνολο σαν αυτές του σταθμού του ΜΕΤΡΟ της Βενιζέλου.

Μπορεί να έχει μια πόλη μέλλον εάν απολέσει το παρελθόν της, την ιστορική της μνήμη;
Η πορεία μιας πόλης δεν είναι ασυνεχής. Η συλλογική μνήμη δεν διακόπτεται, ούτε ανασυντάσσεται με κομμάτια της. Είναι ενιαία και αρραγής και έτσι αλώβητη θα πρέπει να παραμένει. Και ο καθένας μας θα πρέπει να έχει επίγνωση ότι όταν καταστρέφει αυτήν την πορεία των αιώνων μιας πόλης είναι σαν να στρέφεται εναντίον του εαυτού του και υποσκάπτει το μέλλον των επόμενων γενεών. Το να καταστρέφεις το παρελθόν μιας πόλης είναι βέβαιο ότι ξεθεμελιώνεις το μέλλον της. Η Θεσσαλονίκη είναι μία από τις ελάχιστες πόλεις στην υφήλιο που έχει την τύχη να διασώζει όλα αυτά τα κομμάτια της ιστορίας της και μάλιστα, όπως αποδεικνύεται από τα πρόσφατα ανασκαφικά ευρήματα σε όλους τους σταθμούς του μετρό και ιδιαίτερα σε αυτούς της «Αγ. Σοφίας» και της «Βενιζέλου», σε εξαιρετικά καλή κατάσταση. Αυτό είναι ένας τεράστιος πλούτος για την πόλη και για κάθε πόλη. Είναι η περιουσία της, είναι αυτό που μπορεί και πρέπει να προβάλει προς τα έξω και να το αξιοποιήσει στον ύψιστο βαθμό για να δείξει τη διαφορετικότητά της και την υπεροχή της στα σημεία έναντι των άλλων τόπων.

«…Οι καιροί άλλαξαν. / Τα γεγονότα χάρηκαν / που γνωρίστηκαν μεταξύ τους / κι ανατάραξαν τους παλμούς / της καθεστηκυίας τάξης…», γράφετε σ’ ένα ποίημά σας. Μπορεί άραγε η ποίηση να κινητοποιήσει την κοινωνία; Μπορεί η τοπική κοινωνία να διεκδικήσει αυτό που της ανήκει;
Θεωρώ ότι η τοπική κοινωνία μπορεί να διεκδικήσει πολλά αν ενημερωθεί σωστά και επισταμένα. Αν συνειδητοποιήσει ότι την αφορά όλο αυτό το ζήτημα του τρόπου διαχείρισης του αρχαιολογικού της πλούτου, αν της εξηγήσουν τα αναμενόμενα οφέλη μιας μοναδικότητας, αν κατανοήσει ότι αν της αφαιρέσουν το παρελθόν της είναι σαν να της κλέβουν και το μέλλον της, αφού θα την αφήσουν χωρίς ταυτότητα. Άλλωστε, αυτής της κλίμακας τα ευρήματα υπερβαίνουν τους αρχαιολόγους, υπερβαίνουν και τους πολιτικούς, είναι κοινά κτήματα όλων, ανήκουν σε όλους τους κατοίκους της πόλης, κατ’ αρχάς, και στην παγκόσμια κοινότητα στη συνέχεια. Εκεί βρίσκεται όλη η υπεραξία αυτών των ευρημάτων, τα οποία δεν μπορούν να συγκριθούν με το κόστος κανενός εργολαβικού έργου, γιατί, απλώς, είναι ανεκτίμητα.
  ..................
Το αισιόδοξο μήνυμα απορρέει από τις ίδιες τις αρχαιότητες, που ήρθαν σαν δώρο στην όλη μιζέρια μας για να μας θυμίσουν με τον καλύτερο τρόπο ότι δεν έχουν χαθεί οι δυνατότητες για ένα πιο ευοίωνο μέλλον στην καθημερινότητα της πόλης, στην ποιότητα της ζωής της. Αρκεί να καταφέρουμε να αξιοποιήσουμε αυτήν την περιουσία που μας χαρίστηκε και να μην καταβυθιστούμε στη δίνη ενός ανέλπιδου παρόντος με βεβιασμένες αποφάσεις, για τις οποίες κάποτε είναι βέβαιο ότι θα μετανοήσουμε αλλά θα είναι πλέον αργά. 


Μ. Πολυδούρη: «Το πιο λεπτό άνθος με το πιο δυνατό άρωμα»


«Το πιο λεπτό άνθος με το πιο δυνατό άρωμα μέσα σ’ όλη τη νεοελληνική ποίηση», όπως την αποκάλεσε ο Γιάννης Χονδρογιάννης, γεννήθηκε την 1η Απριλίου 1902 στην Καλαμάτα. Κόρη του φιλόλογου Ευγένιου Πολυδούρη και της Κυριακής Μαρκάτου, μιας γυναίκας με πρώιμες φεμινιστικές ανησυχίες, η Μαρία Πολυδούρη τέλειωσε το γυμνάσιο στην Καλαμάτα, γράφτηκε στη Νομική Σχολή Αθηνών χωρίς να ολοκληρώσει ποτέ τις σπουδές της και, στη συνέχεια, εργάστηκε ως υπάλληλος σε διάφορες νομαρχίες. Δεν σταμάτησε να γράφει παράλληλα ποιήματα, μέχρι το θάνατό της σε ηλικία 28 ετών, στις 30 Απριλίου 1930.


Η Μαρία Πολυδούρη έγραψε δυο ποιητικές συλλογές: «Τρίλιες Που Σβήνουν» και «Ηχώ Στο Χάος». Η επιρροή της σχέσης της με τον Κώστα Καρυωτάκη στη ζωή και το έργο της είναι έντονη.

Με στίχους ατημέλητους, γεμάτους μελαγχολία, ρέμβη και διάθεση για φυγή, όπως τους περιγράφει η Έλλη Αλεξίου στο εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου «Πολυδούρη: Ποιήματα», η ποιήτρια αποτελεί μια μορφή πολύ δύσκολης αντιμετώπισης. Γιατί ενώ έλκει ισχυρά το μελετητή, να τη πλησιάσει και να εμβαθύνει στη προσωπικότητά της, την ίδια στιγμή δε τον βοηθάει, καθώς ήρθε κι έφυγε από τη ζωή σαν αστραπή, χωρίς να προσγειωθεί κι υπάρξει σα συνηθισμένος άνθρωπος.

Το 1920, η Πολυδούρη χάνει σε διάστημα 40 ημερών και τους δύο γονείς της. Οι τύψεις για την απουσία της από το πλευρό της μητέρας της κατά το θάνατό της θα την ακολουθούν πάντα.
...Δεν σ' ένιωσα πριν να σε χωριστώ
μα η θύμησή σου ακέρια που μου μένει,
μου δείχνει εμένα, εκεί να εξιλαστώ
για πάντα θλιβερή μετανοιωμένη, 

έγραφε για τη μητέρα της.
Δύο χρόνια αργότερα, κι ενώ εργάζεται στη Νομαρχία Αθηνών γνωρίζει το συνάδελφό της Κ. Καρυωτάκη, ο οποίος έχει ήδη δημοσιεύσει δύο ποιητικές συλλογές, τον «Πόνο των ανθρώπων και των πραμάτων» (1919) και τα «Νηπενθή» (1921). Όταν το καλοκαίρι του 1922 μαθαίνει ότι ο Καρυωτάκης έχει προσβληθεί από σύφιλη, αρνείται να χωρίσουν και του ζητά να παντρευτούν, χωρίς να κάνουν παιδιά. Τελικά, χωρίζουν καθώς ο Καρυωτάκης αρνείται να δεχτεί τη θυσία της.


Το καλοκαίρι του 1926 αποφασίζει να φύγει για το Παρίσι, ένα ταξίδι που σύμφωνα με αρκετούς έγινε για να κάνει επίδειξη αδιαφορίας στον Καρυωτάκη που η άρνησή του στη πρότασή της για γάμο, είχε τραυματίσει την αξιοπρέπειά και τον εγωισμό της.



Επιστρέφει στην Αθήνα αφότου έχει προσβληθεί από φυματίωση, όπου νοσηλεύεται στο νοσοκομείο «Σωτηρία». Εκεί μαθαίνει για την αυτοκτονία του Καρυωτάκη και γνωρίζεται για λίγο με το Ρίτσο, στον οποίο αφιερώνει το ποίημα «Θυσία». Στις 30 Απριλίου 1930 χάνει τη μάχη με τη ζωή στην Κλινική Χριστομάνου. Ωστόσο, ο Γιάννης Χονδρογιάννης και η Λιλή Ζωγράφου, που της έγραψε τη πιο εμπεριστατωμένη κι ολοκληρωμένη μονογραφία, αποδέχονται την εκδοχή πως αυτοκτόνησε με ενέσεις μορφίνης.




Μαρία Πολυδούρη: Περί Αυτοκτονίας

Αυτός που αυτοκτονεί γιατί του ήρθε μια μεγάλη λύπη στη ζωή, αυτός είνε ένας ανάξιος της ζωής, δεν έπρεπε να τον έχη δεχτή καθόλου. Είνε ένας μικρόψυχος. Εξαιρώ όσους αυτοκτονούν γιατί είνε άρρωστοι, είτε σωματικά, είτε ψυχικά. Φυσικά είνε ταπεινωτικό να ζη κανείς στο περιθώριο της ζωής, κι’ όμως να ζη! Μα δεν πρόκειται γι’ αυτούς, τώρα. Ο πόνος είνε το φριχτό και το μεγάλο δώρο. Να τον δεχτής για να στραγγίσης τη ζωή ως την τελευταία σταγόνα. Να τον δεχτής για να παλαίψης, ο αγώνας είνε η ζωή. Η αντίδρασή σου σε κάθε χτύπημα είνε μια νίκη, όσο κι αν χάνεις λίγο λίγο έδαφος, γιατί βέβαια εσύ θα εξαντληθής όχι η ζωή. // Μα αυτή η απεγνωσμένη προσπάθεια, το κατανάλωμα της ψυχής μας, της ζωής μας όλης, τι αφάνταστα φριχτό και τι σεμνά μεγαλειώδες! «Καθήκον» λέξις τριμμένη, σχεδόν χωρίς ουσία και μισητή. Τι ανύψωμα θάπρεπε να της δώσω, τι ντύσιμο να της κάνω –μάλλον τι ξεντύσιμο- για να τη δώσω στον αγώνα της ζωής! Ένα καθήκον ευγενείας. Είνε ευγένεια το δόσιμο στην καταστροφή της ζωής. Πόσες γωνιές της ψυχής σου θα φωτισθούν, τι εξαϋλωμα, εξαγίασις ο σπαραγμός, η συντριβή, η ταπεινωσύνη. Στο βάθος του πόνου ολοένα, που να τελειώνουν όλα μπρος στα μάτια σου, που να σου λείπει η πνοή, που να νιώθης κάθε στιγμή τη λόγχη στα σπλάχνα, έτσι πέρνεται η μεγάλη γαλήνη της μορφής και το φωτοστέφανο της Ζωής: ένας άξιος άνθρωπος! Έτσι μόνο θ’ αξιωθής, όταν η μεγάλη στιγμή φτάση, να καταλάβεις βαθιά ότι έζησες, ότι τη Ζωή την πήρες όλη, ότι τόσο την εξάντλησες, ώστε αν κανείς σου πρότεινε ένα ξαναγύρισμα να αρνηθής με κάθε ειλικρίνεια και απλότητα. [Αυτή είνε η μεγάλη στιγμή. Η αναμονή του θανάτου για τη δικαίωση, την ανάπαυση, απέριττη και ωραία.
Αναδημοσίευση: tvxs