"Τι σημαίνει εύρημα για μια προϊστορική ανασκαφή; Μία προϊστορική ανασκαφή
έχει ως σκοπό να μελετήσει και να ερμηνεύσει μια κοινότητα ανθρώπων,
που έζησαν πριν από 7 - 8 χιλιάδες χρόνια. Επομένως, όλα τα ευρήματα που
έχουν σχέση με αυτήν την κοινότητα, για μας είναι σημαντικά. Ακόμα κι
ένα απανθρακωμένο σπυρί σιτάρι είναι για μας μία πληροφορία, άρα είναι
εύρημα σημαντικό. Δηλαδή, αν βρούμε απανθρακωμένους καρπούς λιναριού
-ξέρουμε ότι καλλιεργούσαν λινάρι- μπορούμε να υποθέσουμε ότι ίσως
έκαναν κλωστή και ύφαιναν τα ρούχα τους. Η προϊστορική ανασκαφή δεν
είναι όπως μία κλασική ανασκαφή που περιμένει έναν ναό, ένα ψηφιδωτό,
ένα άγαλμα.."
(από συνέντευξη στο www.www.cyberotsarka.gr || 21 Αυγούστου 2009)
Στα κατάμεστα αμφιθέατρα της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ μετέδιδε τη φιλοσοφημένη γνώση σε νέους και παλιούς φοιτητές, που αν και είχαν περάσει το μάθημά του επέμεναν να το παρακολουθούν. Η ανασκαφή υπό την καθοδήγησή του αποτελούσε μοναδικό σχολείο. Τα λόγια του ήταν πάντα ξεχωριστά:
«Μιλώ και γράφω χρησιμοποιώντας ως πρώτη ύλη το χώμα.... Αυτό το χώμα
δεν είναι όμοιο με εκείνο που βάζουμε κάθε φθινόπωρο στις γλάστρες μας.
Είναι το χώμα ενός περίεργου κήπου που τον περπάτησαν πριν από χιλιάδες
χρόνια άνθρωποι σαν κι εμάς και επάνω του άφησαν τα χνάρια του κόπου και
του θυμού τους, της βιασύνης και της ηρεμίας τους. Άφησαν τα χνάρια της
ζωής τους» σημείωνε, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου «Λόγια από χώμα».
Θα τον θυμόμαστε πάντα ως χαρισματικό δάσκαλο, ιδεολόγο, σπουδαίο καθηγητή και αρχαιολόγο.
Η ανασκαφή του Δισπηλιού Καστοριάς από το 1992 μέχρι τη δημιουργία της αναπαράστασης του λιμναίου οικισμού, οι συνεχιζόμενες ανασκαφικές έρευνες και τα καλοκαιρινά διδασκαλεία για φοιτητές και κοινό είναι έργο και κληρονομιά του Γ. Χουρμουζιάδη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τάδε έφη