Η ΕΛΠΙΔΑ είμαι ΕΓΩ!!!

Στο σπίτι καθόμουν μοναχή,ζωγράφιζα με ΧΡΩΜΑΤΑ ΛΑΜΠΕΡΑ τη ζωή που ο καθένας λαχταρά.....

Κάθισα, λοιπόν, και φαντάστηκα τα αμάξια να είναι ΠΟΥΛΙΑ κι ας μη ξέρουν που πάνε, έχουν τα μάτια ΑΝΟΙΧΤΑ , τους καπνούς της μουσικής ΜΕΛΩΔΙΑ...Και τα τα δέντρα σε κάθε οικία. 

Τον κόσμο τον έφτιαξα ΜΟΝΑΧΗ... Και δεν υπήρχαν ανώτεροι με κουστουμάκι, έβαλα τα ζώα όλα μαζί και δεν τρωγόντουσαν για μια στιγμή. Είπα να βάλω τον κόσμο μαζεμένο και έσπασα τα ΣΥΝΟΡΑ δίχως λογική. Τώρα γιορτάζουμε όλοι μαζί, βράδυ-πρωί μια ΓΙΟΡΤΗ! Αγκαλιάζονται, φιλιούνται και είναι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ. ΑΝΘΡΩΠΟΙ είμαστε και θέλουμε ΑΓΑΠΗ!

Ξαφνικά βρίσκομαι  σε ένα ύψος πολύ ΨΗΛΑ...

Κοιτάζω αριστερά και δεξιά και ήμουν πάνω στα ΣΥΝΝΕΦΑ. Μια φωνή μου κελαηδάει στο αυτί

"- Κοίτα λίγο καθαρά κάτω στη μιζέρια"

"- Βλέπω μόνο βρωμιά, άνθρωποι να μαλώνουν  για μια θέση ψηλά, να σκοτώνονται παιδιά γιατί φέρθηκαν σωστά, άλλα διψούν,λιμοκτονούν και άλλα αυτοκτονούν" Τα μάτια μου με τράβηξαν σέ ενα ΠΑΙΔΙ με καμβά που ζωγράφιζε με χρώματα ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ...

Και η ΕΛΠΙΔΑ άρχισε να χτυπά πιο ΔΥΝΑΤΑ...

Και πάλι κάτω κάθομαι και ευθύς καταλαβαίνω ότι η είμαι ΕΓΩ και θα τα καταφέρω.

Τον Θεό τώρα αναζητώ στην ΨΥΧΗ του κάθε ανθρώπου για μια ζωή που θα είναι ΚΟΙΝΗ με ΑΓΑΠΗ και ΓΙΟΡΤΗ!

                                            Της μαθήτριας ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ''Λόγια ψυχής ...που μεταφέρθηκαν στο χαρτί"