Τα Μάρμαρα του Παρθενώνα - The (Stolen) Parthenon Marbles

Γιώργος Σεφέρης - Οι Γάτες τ' Αϊ-Νικόλα

Η απόδοση του ποιήματος είναι από τον κ. Στέφανο Ληναίο .

Γιῶργος Σεφέρης - Οἱ Γάτες τ᾿ Ἅι-Νικόλα

Τὸν δ᾿ ἄνευ λύρας ὅμως ὑμνωδεῖ θρῆνον Ἐρινύος αὐτοδίδακτος ἔσωθεν θυμός,οὐ τὸ πᾶν ἔχων ἐλπίδος φίλον θράσος. ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ. 990 ἔπ.

«Φαίνεται ὁ Κάβο-Γάτα...», μοῦ εἶπε ὁ καπετάνιος
δείχνοντας ἕνα χαμηλὸ γιαλὸ μέσα στὸ πούσι
τ᾿ ἄδειο ἀκρογιάλι ἀνήμερα Χριστούγεννα,
«... καὶ κατὰ τὸν Πουνέντε ἀλάργα τὸ κύμα γέννησε τὴν Ἀφροδίτη
λένε τὸν τόπο Πέτρα τοῦ Ρωμιοῦ.
Τρία καρτίνια ἀριστερά!»
Εἶχε τὰ μάτια τῆς Σαλώμης ἡ γάτα ποὺ ἔχασα τὸν ἄλλο χρόνο
κι ὁ Ραμαζὰν πῶς κοίταζε κατάματα τὸ θάνατο,
μέρες ὁλόκληρες μέσα στὸ χιόνι τῆς Ἀνατολῆς
στὸν παγωμένον ἥλιο
κατάματα μέρες ὁλόκληρες ὁ μικρὸς ἐφέστιος θεός.
Μὴ σταθεῖς ταξιδιώτη.
«Τρία καρτίνια ἀριστερά» μουρμούρισε ὁ τιμονιέρης.
...ἴσως ὁ φίλος μου νὰ κοντοστέκουνταν,
ξέμπαρκος τώρα
κλειστὸς σ᾿ ἕνα μικρὸ σπίτι μὲ εἰκόνες
γυρεύοντας παράθυρα πίσω ἀπ᾿ τὰ κάδρα.
Χτύπησε ἡ καμπάνα τοῦ καραβιοῦ
σὰν τὴ μονέδα πολιτείας ποὺ χάθηκε
κι ἦρθε νὰ ζωντανέψει πέφτοντας
ἀλλοτινὲς ἐλεημοσύνες.
«Παράξενο», ξανάειπε ὁ καπετάνιος.
«Τούτη ἡ καμπάνα-μέρα ποὺ εἶναι-
μοῦ θύμισε τὴν ἄλλη ἐκείνη, τὴ μοναστηρίσια.
Διηγότανε τὴν ἱστορία ἕνας καλόγερος
ἕνας μισότρελος, ἕνας ὀνειροπόλος.
«Τὸν καιρὸ τῆς μεγάλης στέγνιας,
- σαράντα χρόνια ἀναβροχιὰ -
ρημάχτηκε ὅλο τὸ νησὶ
πέθαινε ὁ κόσμος καὶ γεννιοῦνταν φίδια.
Μιλιούνια φίδια τοῦτο τ᾿ ἀκρωτήρι,
χοντρὰ σὰν τὸ ποδάρι ἄνθρωπου
καὶ φαρμακερά.
Τὸ μοναστήρι τ᾿ Ἅι-Νικόλα τὸ εἶχαν τότε
Ἁγιοβασιλεῖτες καλογέροι
κι οὔτε μποροῦσαν νὰ δουλέψουν τὰ χωράφια
κι οὔτε νὰ βγάλουν τὰ κοπάδια στὴ βοσκὴ
τοὺς ἔσωσαν οἱ γάτες ποὺ ἀναθρέφαν.
Τὴν κάθε αὐγὴ χτυποῦσε μία καμπάνα
καὶ ξεκινοῦσαν τσοῦρμο γιὰ τὴ μάχη.
Ὅλη μέρα χτυπιοῦνταν ὡς τὴν ὥρα
ποῦ σήμαιναν τὸ βραδινὸ ταγίνι.
Ἀπόδειπνα πάλι ἡ καμπάνα
καὶ βγαῖναν γιὰ τὸν πόλεμο τῆς νύχτας.
Ἤτανε θαῦμα νὰ τὶς βλέπεις, λένε,
ἄλλη κουτσή, κι ἄλλη στραβή, τὴν ἄλλη
χωρὶς μύτη, χωρὶς αὐτί, προβιὰ κουρέλι.
Ἔτσι μὲ τέσσερεις καμπάνες τὴν ἡμέρα
πέρασαν μῆνες, χρόνια, καιροὶ κι ἄλλοι καιροί.
Ἄγρια πεισματικὲς καὶ πάντα λαβωμένες
ξολόθρεψαν τὰ φίδια μὰ στὸ τέλος
χαθήκανε, δὲν ἄντεξαν τόσο φαρμάκι.
Ὡσὰν καράβι καταποντισμένο
τίποτε δὲν ἀφῆσαν στὸν ἀφρὸ
μήτε νιαούρισμα, μήτε καμπάνα.
Γραμμή!
Τί νὰ σοῦ κάνουν οἱ ταλαίπωρες
παλεύοντας καὶ πίνοντας μέρα καὶ νύχτα
τὸ αἷμα τὸ φαρμακερὸ τῶν ἑρπετῶν.
Αἰῶνες φαρμάκι γενιὲς φαρμάκι».
«Γραμμή!
Τί νὰ σοῦ κάνουν οἱ ταλαίπωρες
παλεύοντας καὶ πίνοντας μέρα καὶ νύχτα
τὸ αἷμα τὸ φαρμακερὸ τῶν ἑρπετῶν.
Αἰῶνες φαρμάκι, γενιὲς φαρμάκι».
«Γραμμή!» ἀντιλάλησε ἀδιάφορος ὁ τιμονιέρης.

Τάσος Λειβαδίτης: Ἔρημος σταθμὸς

Ἔρημος σταθμὸς

……Μόλις πέθανα, βγῆκα ἀπ᾿ τὸ μεγάλο καθρέφτη τοῦ πατρικοῦ σπιτιοῦ, τὸ σούρουπο εἶχε μιὰ παράφορη οἰκειότητα, ἡ Τερέζα ἔλεγε τὸ παλιὸ τραγοῦδι τῶν ἀλλοπαρμένων σταθμῶν ποὺ ἀκολούθουσαν τὰ τρένα, κι ἐγὼ δὲν εἶχα ποῦ νὰ πάω κι ἀποκοιμήθηκα στὰ χέρια τῶν τυφλῶν, ποὺ ἐντούτοις ἀναβαν τὴ λάμπα,

……ἦταν σκοτεινὴ ἐποχή, δράματα παίζονταν σιωπηλὰ πάνω στὶς γέφυρες, τραυματιοφορεῖς τρέχανε καὶ πάνω στὰ φορεῖα κείτονταν μεγάλοι στεναγμοὶ ἀπὸ παλιὲς ἐξεγέρσεις,

……ὅταν τέλος ἔφτασα στὸ σταθμό, εἶχαν ὅλοι φύγει, ἤμουν τόσο φοβισμένος ποὺ ἂν μ᾿ ἄγγιζες θὰ ράγιζα, ἀφήνοντας νὰ φάνει ὁ θεός, στὸ ἀπάνω πάτωμα ἔμεναν οἱ Φ. κι ἐμεῖς ἔπρεπε νὰ κάνουμε ἡσυχία, γιατί ἡ μεγάλη κυρία εἶχε πυρετὸ κι ἡ μητέρα ποὺ τὴν ὑπηρετοῦσε εἶχε μάθει νὰ πετάει, γιὰ νὰ μὴν τῆς λερώνει τὸ χαλί,

……φέρανε, μάλιστα, καὶ τὸν ἐπιστάτη νὰ καταθέσει, ἀλλὰ δὲν εἴχανε καμιὰ ἀπόδειξη, γιατί τὸ παλιὸ σχολικὸ κουδοῦνι ἦταν πιὸ μακριὰ κι ἀπ᾿ τοὺς νεκροὺς κι ὁ ἅμαξας τῶν παιδικῶν καιρῶν ἔξω ἀπ᾿ τὴν πόρτα μάταια χτυποῦσε ἀπελπισμένα τὰ τέσσερα μαρμαρωμένα ἄλογα.

Τάσος Λειβαδίτης, Ἔρημος σταθμός, ἀπὸ τὴ συλλογὴ Νυχτερινὸς ἐπισκέπτης (1972), ἑνότητα, Διασπορά, Τόμος 2 τῆς τρίτομης ἔκδοσης τοῦ Κέδρου, σελίδα 15

Απαγγέλλει η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη.

Ο Πόντος ακόμα ζει

Από το ντοκιμαντέρ "Στα Χνάρια των Αργοναυτών" (2010). Αφήγηση από τον κ. Κώστα Αρζόγλου

ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΚΔΡΟΜΗΣ ΤΟΥ Σ.Φ.Κ. ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ

Ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Καστοριάς πραγματοποίησε την τετραήμερη εκδρομή του, από 23/4 έως και 26/4, στη Δυτική Πελοπόννησο. Συμμετείχαν όχι μόνο μέλη, αλλά και φίλοι του Συνδέσμου.

Την πρώτη μέρα ( 23/4/2014) κάναμε μια μικρή στάση για καφέ έξω από τα Γιάννενα και, στη συνέχεια, μεγαλύτερη στάση για  φαγητό στην ''ιερή πόλη'' του Μεσολογγίου. Επισκεφτήκαμε την Τουρλίδα και είδαμε τις πελάδες (ψαρόβαρκες). Μπήκαμε στον κήπο των Ηρώων και σκορπιστήκαμε να γευτούμε τις νοστιμιές της λιμνοθάλασσας. ''Μεθυσμένοι'' με το αθάνατο κρασί του ΄21 πήραμε το δρόμο πάλι. Περάσαμε τη μεγαλειώδη καλωδιακή γέφυρα του Ρίου- Αντιρρίου, με το όνομα ''Χαρίλαος Τρικούπης", αφού είχε θέσει το θέμα της ζεύξης  στη Βουλή , πάνω από  εκατό χρόνια πριν. Μια στάση στη  Ζαχάρω  της Ηλείας μας έδωσε μια εικόνα του τι εστί σκόνη από την Αφρική. Το απόγευμα μας υποδέχτηκε η πόλη της Καλαμάτας και το τετράστερο ξενοδοχείο. Τακτοποιηθήκαμε και βγήκαμε να χαρούμε την πόλη  by night.

Τη δεύτερη μέρα (24/4/2014), μετά το πρωινό μπροστά στο Μεσσηνιακό κόλπο, άρχισε η περιήγηση στη  Μεσσηνιακή Μάνη. Η μέρα ήταν λαμπερή, το γαλάζιο απέραντο και η βλάστηση πλούσια.

Σταθμός μας η αρχαϊκή Καρδαμύλη, με το κάστρο της, τον πύργο του Μούρτζινου, ορμητήριο του Θ.Κολοκοτρώνη. Ένας καλοδιατηρημένος, παραδοσιακός οικισμός. Δίπλα σχεδόν, η πολύ γνωστή παραλία της Στούπας. Μετά, επισκεφτήκαμε το μουσείο και τον αρχαιολογικό χώρο της Μεσσήνης του 4ου αι. π.Χ. Ξεχαστήκαμε γυρίζοντας στο παρελθόν και σκεπτόμενοι τις συνθήκες ίδρυσης και την οργάνωσή της με το γυμνάσιο, τους ναούς, το στάδιο, το θέατρο. Το απόγευμα και βράδυ, ελεύθερος χρόνος για περαιτέρω γνωριμία με το κέντρο της πόλης της Καλαμάτας ( το ναό των Αποστόλων, τον Ι.Ν. της  Υπαπαντής, τον κεντρικό πεζόδρομο και την πλατεία του Γεωργίου του Β΄).

Την τρίτη μέρα (25-4-2014), πήραμε ''τα μπογαλάκια'' μας και φύγαμε για Κυπαρισσία. Προτιμήσαμε την παλιά πόλη με το κάστρο, που άλλαξε, πολλούς αφεντάδες, μέσα σε χρώματα κι αρώματα. Επόμενος σταθμός, η αρχαία Ολυμπία.  Ποιος δε θαυμάζει αναπλάθοντας με τη σκέψη του τον ιερό χώρο ( με την Κρύπτη, το Στάδιο, το Γυμνάσιο, την Παλαίστρα, το εργαστήριο του Φειδία, τις Ζάνες,τους Θησαυρούς, το ναό της Ήρας και το ναό του Δία στο κέντρο) και, κυρίως, το υπερχρονικό μήνυμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Το μουσείο με τα εκθέματά του και κυρίως, τον Ερμή του Πραξιτέλη,  ήταν το '' κερασάκι στην τούρτα''! Διανυκτερεύσαμε στην Πάτρα, αφού πρώτα βγήκαμε να τη γνωρίσουμε, με θέα τη γέφυρα του Ρίου- Αντιρρίου.

Την τέταρτη και τελευταία μέρα (26-4-2014), ξεκινήσαμε για ένα προσκύνημα στο μεγαλοπρεπή ναό του Αγίου Ανδρέα, αφού η Πάτρα  είναι αποστολική πόλη. Επόμενος σταθμός, η Ναύπακτος, η καστροπολιτεία, τα '' Μικρά Δαρδανέλια''. το ''Μικρό Αλγέρι'' στην είσοδο του Κορινθιακού κόλπου. Γραφικότατη! Άλλοι χαρήκαμε τον καφέ στο λιμάνι, άλλοι από ψηλά και δυο-τρεις τολμηροί στο πιο ψηλό σημείο του κάστρου, σημαιοφόροι. Ακολούθησε το φαγητό στο Μενίδι με πεντανόστιμα θαλασσινά. Τελευταίος σταθμός η Άρτα  με το βυζαντινό  ναό της Παναγίας Παρηγορήτισσας και το ιστορικό πέτρινο γεφύρι που διαβήκαμε.

Αυτές τις τέσσερις μέρες χαρήκαμε την ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ μας και την ουσιαστική γνωριμία με τον ευλογημένο τόπο μας, που ικανοποίησε κάθε ενδιαφέρον, ιστορικό, θρησκευτικό, φυσιολατρικό...ακόμα και γευστικό! Ένα τέτοιο ταξίδι ήταν ανάγκη και επιθυμία και στέφθηκε με επιτυχία.      Κι άλλα τέτοια.                                                   (ΣΟΦΙΑ ΓΑΛΑΝΟΥ)

14 & 15 Μαΐου: Διεθνής Μέρα Μουσείων στο Άργος Ορεστικό

Bullying - Η Αδιαφορία δεν είναι η λύση.

Δημιουργός της μικρού μήκους ταινίας είναι ο Χρήστος Μονοκρούσος, φοιτητής του τμήματος Καλών Τεχνών.

Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση

Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση (La Educacion Prohibida) είναι ένα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε το 2012. Περιγράφει ποικίλες εναλλακτικές πρακτικές εκπαίδευσης και αντισυμβατικά σχολεία στη Λατινική Αμερική και την Ισπανία, και περιλαμβάνει εκπαιδευτικές προσεγγίσεις όπως η λαϊκή επιμόρφωση, το σύστημα Μοντεσσόρι, η προοδευτική εκπαίδευση, η εκπαίδευση Βάλντορφ, η κατ οίκον διδασκαλία. Το ντοκιμαντέρ χωρίζεται σε 10 θεματικά επεισόδια, που το καθένα παρουσιάζει μια διαφορετική πτυχή της εκπαίδευσης στο πλαίσιο του σχολείου και έξω από αυτό. Τα θέματα περιλαμβάνουν την ιστορία του σχολικού συστήματος, την εξουσία και δύναμη στα σχολεία, την αξιολόγηση και το διαχωρισμό των μαθητών, την κοινωνική λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς και το ρόλο των εκπαιδευτικών και των οικογενειών. Η ταινία περιέχει σχεδόν 30 λεπτά κινουμένων σχεδίων και μια φανταστική δραματοποιημένη ιστορία που συνδέει τα επεισόδια. Είναι η πρώτη Ισπανική ταινία που χρηματοδοτήθηκε μέσω της μεθόδου πληθοχρηματοδότησης και προβλήθηκε ταυτόχρονα σε 130 πόλεις, σε 13 χώρες, με συνολικό αριθμό 18.000 θεατών μέσα σε μια μέρα. [by Phaedra]